Çocuklar yanlarında bir sürü soru işaretiyle dolaşırlar...

Belki de yaşama heyecanımızı tekrar kazanmak için bize gerekli olan budur...

Not: Ben de çok var:))

benim çocukluğum;çocuk halim;çocukça sorularım;çocukça kavgalarım....
öldü mü o çocuk büyüdü mü?bilmiyorum ki..
sen bana keyifli bi gün geçir demişin handancım ama ben gene depresyona girdim..dün ayşam saatlerinde girmiş bulundum...hala oradayım...işin yoksa çık gene depresyondan...üffffffffffff..yaramıyor bana sonbahar..aylarca yolunu gözlerim ama gelincede tı tı tı yani...
bende çocukluğa takayım kafayı bugün blogumda..fikrini çaldım bak...depresyondada olsam ;hırsızlık devam bende...
not:asıl sana günaydın....:)çokkkkk güzel bi gün geçir işşallahhhhhhhh ..allahım allahım...

Ece hiç kaybetme o soru işaretlerini olur mu ?

Daisy, yok kızım öyle,bu ayki depresyon hakkını doldurdun, kotaları aşmayalım.

günaydın!

umarım bu ...için ler hayatından eksik olmaz ve hep cevaplarını bulursun.

yarın yolculuk günüm:)

Öğrendikçe bişey bilmediğimizi fark ederiz.. Zaman içinde soru işaretlerimiz artmıyorsa kötü..

Umarım İvriz, soru sormayı bırakmak demek yaşamamakla aynı hesaba geliyor biraz da.
Bu arada bana nispet ha, kim bilir belki biz de izin alıp İstanbul'a gidebiliriz. Kıskancımdır ben, dayanamam :)İyi yolculuklar...

Evet Ufuk, soru işaretleri bizimle olsun :)

günaydin handancim,

blogumun dikkatli okuyucusu:=) birsen farketmissin döndügümü..ordada cevap yazdim ama yinede bloguna bir göz atayim dedim söyle bir ferahlamak icin..yazilari sonra okurum ama, bol bol okuyacak sey birikmis bana..bakalim ne güzellikler yazmissin gene..
(bu arada gecmis olsun, birsey olmadigina sevindim, allah beterinden korusun) görüsmek üzere...sima

Tekrar hoşgeldin Sima , ben de şimdi sana bakmaya geliyordum.

Kimi zaman huzur için nokta, nefes için wirgül, adrenalin için ünlem almak gerekiyor

Haklısın Bilal, onların da hakkını yemeyelim şimdi, küsmesinler.