Sanki herşey değişmiyor hayatımızda da sıradan bir yaz yaşıyoruz. Tek fark önümüze her gelen ev ilanına bakıp bir yandan da haritalardan yerini ve konumu tespit etmek oluyor. Hatta bu işe o kadar kaptırdım ki sanırım taşındıktan sonra da devam edeceğim evlere bakmaya.

Bir yandan ramazan, bir yandan sıcaklar. Bol uykulu, yatmalı kalkmalı, tembellik yapmalı vakit geçirirken okulun açılmasına şunun şurasında 3 hafta falan kaldığını ama çocuklarımızın hangi okula gideceğini hâlâ bilmediğimizi düşününce içime bir sıkıntı basıyor tabi.

Hangi okul, hangi mahalle. Eee, her yere uzak ama ucuz ve güzel evlerin olduğu yer mi, her yere nispeten yakın ama daha pahalı bir yer mi yoksa eski ama nezih mahalle mi? Sanırsın alacağız, altı üstü kiralık arıyoruz halbuki..

Ev beğenmekle de olmuyor tabi, önce okul beğeniliyor, ardından o okula gidip kapsama alanları öğreniliyor ve buna göre ev bakılıyor.

Bu arada çocukların oynayabileceği yer olması da önemli bir kıstas.

Üç hafta...

Evde taşınacağımıza yönelik en ufak bir emare yok.

Yeni iş yeni ev yeni hayat...

Yeni iş henüz yok, yeni ev henüz yok :D

Yeni hayata dalıyoruz :D

Çok küçük

Çok büyük

Çok alçak

Çok yüksek

En üst olmaz

En alt olmaz

Çok pahalı

Niye bu kadar ucuz

Çok eski

Çok karanlık

Çok sapa

Çok merkezde

Çok tıkış tıkış

????

Ne arıyor olabilirim sizce :D

Bazı yazıları yazmak çok zor geliyor insana.

Yazmamak da .

Geçen cuma hava bu kadar sıcak olmasaydı, benim canım teyzem sıcaktan bunalıp duşa girmeseydi, düşmeseydi...

Günlerdir her doktora umutla bakıp her defasında pek de umutlanmayın sözünü duymasaydık.

Gidecek mi dönecek mi bilmeden böylesi arada, çaresiz durmasaydık.

Ben bugün bunu yazmak yerine teyzemin doğum gününü kutluyor olacaktım.

Ne komik, hepimiz bir araya gelmeyecektik şimdiki gibi. Telefon edecektik ona.

Canım teyzecim, bak buradayız. Senin için dualarda.

Doğum günün kutlu olsun.

Bu sefer de sen bize bir hediye ver.

Ne olur aramıza geri gel...