Metos'un hazirandan beri süregelen telâşesi fazla bir şey düşünmeme izin vermedi. Herkes bir yıl öncesinden işlemlere başlarken biz son başvuru tarihini bile kaçırmış bir aile olduğumuzdan hepsi bir araya yığıldı tabi.

Bilgiç bu sene sınava girecek.  Ben girsem daha rahat olurdum. Daha bir haftadır yarım gün okula gidiyor ama şimdiden mızıldanmalara başladı. Allah sonumuzu hayır etsin.

Bileğimi hâlâ tam kullanamıyorum. Uzun bir müddet de kendine gelmez sanırım. Zaten eklemlerim sorunluyken bir de ben düşüp ekstradan sorun çıkartmıyor muyum, sinir olmaktayım..

Hiç enerjim yok.. Zorlukla kalkıp en elzem işleri hallediyorum. Onları bile tam hallettiğim söylenemez gerçi. Fasulye beni bekliyor ayıklanmak için mesela..  Sürekli yatasım var.

Başımı devekuşu gibi gömmüş durumdayım. Kafamı kaldırıp etrafıma baktığımda boğazım düğümleniyor. Birilerinin abuk savaşına şehit verip duruyoruz. Ne desem boş..