Özlem

Ekim 07, 2005

"Sizin hiç babanız öldü mü" dizesi dilimde bugün. İçimde doldurulmaz bir boşluk. Zaman hiçbirşeyin ilacı değil. Sızı aynı yerde aynı şiddetle duruyor. Koşuşturmaların arasında arkalara atıyoruz sadece. Senin arkalarda olmanı istemiyorum ki . Hatırlamazsam, düşünmezsem, asıl o zaman ölmüş olursun. Sen hiç ölme..

Ben "Babacığım" demeyi özledim sadece..

Benzer yazılarım

4 Yorum yap

  1. yokluğuna inanmadığımız, kafamıza balyoz gibi inen kocaman bir boşluk, gözümden akıtamadığım acımdır acın, bende uzun zamandır kardeşim demeyi özledim.Acını anlıyorum, kimse içindeki ateşi söndüremez ve burnundan başlayan o sızı varya, yüreğine sıkışan o ayva lokmasıyla kalır hayatta...

    YanıtlaSil
  2. Allah rahmet eylesin Allah nur içinde yatırsın.SEvdiklerimizi kaybettiğimizde acımızı içimize atarız,hayat devam eder ancak onlar daima gönüllerde yaşar ve onların bizimle olduğunu biliriz.

    YanıtlaSil
  3. yollarda ayak izleri...
    gidenlerin ardından bir ağıt,
    gidenler unutmaz bizleri...
    bizim unutmamız vefasız beyit,
    dur düşün öyle git diyemessin,
    zaten gideceğinide bilemezsin,
    gelir belki gelir ama sezemezsin,
    bir gözün kördür gerçeği göremezsin,
    zaten ne denirki ölümün soğuk yadından,
    sadece susulur gidenlerin ardından...

    YanıtlaSil
  4. Bütün yukarıdaki yazıları da okudum.. Babanı bu kadar seviyor olman ne güzel.. Seven sevdiğiyle beraberdir diye bir hadis var.. Ölüm ötesi için peygamberimiz tarafından söylenmiş.. İnşallah hep sevdiklerimizle birlikte oluruz..

    YanıtlaSil