" Öğretmenime tekrar sordum
-Sevmek güneşin parlaması değil mi?
-Sevmek, insanın kendisini, henüz güneş doğmadan gökyüzünde dolaşan bulutlar gibi hissetmesidir.
diye sorumu cevaplandırdı.
Biliyorsun bulutlara dokunulmaz. Fakat yağmur taneciklerini ellerinde, yüzünde, vücudunda hissedebilirsin. Sıcak bir günden sonra yağmur yağdığı zaman çiçeklerin ve susamış toprağın ne derece mutlu olduklarını anlamak zor değil. Sevgi de işte hemen hemen böyle birşey. Ona dokunamazsın ama ılıklığını herşeyde bulabilirsin. Sevgisiz bir insan ne kendisini mutlu hisseder ne de oyun oynamayı arzular.
En sonunda bu güzel gerçeği anlamıştım. Demek ki benim ruhumla diğerleri arasında uzanan görünmeyen sihirli çizgiler bulunuyordu."

Helen Keller- Karanlığın İçinden