...
Aralık 15, 2005Gün yirmidört saat, geçiyor bir şekilde. Biliyorsun, işler güçler var. Koşturuyoruz nereye yetişmeye çalıştığımızı bilmeden. Yoruluyoruz. Yorgunluğumuz yaptıklarımızdan değil yapamadıklarımızdan. Gece yatağa atıyoruz kendimizi. Sabaha herşeyin farklı olacağını ümit etmeye çalışarak. Kararmamak için geceyle birlikte ne kaldıysa elimizde ona tutunuyoruz. Kulaklarımızda bir boşluğun uğultusu. Düşüncelerin arasında ama düşünmekten uzakta. Durup bakmadan ardımıza, kendimizden kaçıyoruz.
Yaşıyoruz...
4 Yorum
bu sanki biraz karamsar yaşam tarzı gibi geldi bana. genelde geçici bir durum.
YanıtlaSilya da ben öyle umuyorum :)
Ya Bilal, itiraf etmem gerekirse bu yazı böyle olmayacaktı, toparlayacaktım ben bunu da toparlayamayınca tipi kaydı biraz. Napalım idare edeceğiz artık :)
YanıtlaSilyarın çok fazla ilgilencem senle..valla bak..bıkcan artık ilgiden...hakketten diyom bak..bugün diyorum ya yeni şeyler buldum...he he ..çatla...hep ben mi çatlıycam...
YanıtlaSilBU SOĞUKTA KOŞARSAN DÜNYADA ÇARPAR;GRİPTE ÇARPAR...KİM DİYO SANA SAĞLIKLI YAŞA DİYE...ay ben kaçtım şekerim.şekerli akşamlar....sabaha görüşürüz..bak yarın nasıl boğacam seni aşırı ilgiden sebep...:)
OOOOF OOOOF YAŞAMAK BUMUUUUUUUU YEDİM KAFAYI ARTIK YENİDEN ESKİ GÜNLERİME DÖNMEK İSTİYORUM HANDAN BİTMİYOR BU İŞLER
YanıtlaSil