Semizotunu koydum tencereye. Kapağı kapanmayacak gibiydi, taşıyordu. Umursamadım. Biliyordum biraz sonra küçücük kalacağını tencerenin dibinde.

Sorunlarım yığıldı önüme. Nereye dönsem üzerime geliyordu. Tam umutsuzluk belirmişti ki gözlerimde, semizotunu hatırladım. Düşündüm ki bu dağlar gibi yığın çok komik gözükecek bir müddet sonra gözüme.

Arada bir dibi tutsa, taşsa, kararsa da daha çok iş var bu tencerede.