Bol kahkahalı bir güne açılsın sabahınız:-)

Tersten düze geçmekte bazen çok zorlanıyorum. Dünyadan kopup kendimle kalmak istediğim bu anlarda beş makina çamaşır ütüleyecek olmak da pek yardımcı olmuyor takdir edersiniz ki. ( Dün akşam uğrayan Kürşad'la Aynur benim aile ekonomisine katkı için ütücülük yaptığıma kesin karar verdiler:-) Başımı kuma gömmek, hiçbir şey duymamak, görmemek istiyorum. Bu da bir sınav her halde ama geçmesi çok zor olacak gibi...

Neyse işte, kendimi düzeltme çalışmalarımda haftasonu fotoğraflarına baktım biraz. Metehan arkadaşlarını çağırmıştı doğumgünü diye , çocuklar sesleriyle her an bizim evdeler zaten:-) Ben de Any ile hasret gidermiş oldum. Fotoğrafta Metehan Arda'yı pastalardan uzak tutmaya çalışırken bütün mumları söndürmüş olan Bilgehan mulu ve huzurlu, kadrajdan çıkmadan geri çağrılan Oğuzhan bu işler ne zaman bitecek modunda, Tarık daha kıvırcık saçlı, beyaz tenli gelen sesine bir şey yapamamakla birlikte boyunu kısaltmayı başarmış, Arda masum dursa da az sonra meyveli pastanın yarısını bitirecek şekilde görüntülenmiş. Any, hayrettir bir şey söylerken çıkmamış, genelde konuşması durmadığından fotoğraflar çöpü boylar. Gelelim bana. Zaten gıdı mıdı salmışım kendimi bari bir makyaj falan yapsaymışım.

Bu fotoğrafa bakarken gülümsedim. Ama aynı zamanda mevcut sıkıntımdan nasıl kurtulacağımı da buldum. Kendimi daha çok sıkarak:-) He canım. Bilmem kaçıncı rejime başlıyorum. Böylece dünyanın kalanı beni hiç ilgilendirmeden yemek hayali kurup durucam. Bu arada bir iki kilo- değil yedi falan olması lâzım ama neyse- giderse yanıma kâr kalır.

Ay neyse işte, yazının dibnini bulamadım. Dağılın anacım:-)