Pazar. Dağınık kahkahalar gibi parlıyor
ceketlerindeki düğmeler.Otobüs gitti.
Kimi sevinçli sesler- ne garip
dinleyip karşılık verebilmen.Çamların altında
ağız mızıkası çalmayı öğreniyor bir işçi.
Bir kadın günaydın dedi birine - öyle yalın
ve doğal bir günaydın ki,
sen de öğrenmek isteyebilirdin mızıka çalmayı
çamların altında.

Ne bölme, ne çıkarma. Kendi dışına bakabilmek-
sıcaklık ve dinginlik. "Yalnız sen" değil,
"sen de" olmak. Biraz toplama, ışıkta,
parmaklarını oynatarak, ya da kadın duysun diye,
ağız mızıkası çalarak bir çocuğun bile başarabileceği
kolayca kavranabilen basit bir aritmetik işlemi.

Yannis RİTSOS

Çvr: Cevat ÇAPAN