Günlerdir içinde olduğum kalabalık ve koşuşturma yok... Cebimden ilaç ismi çıkıyor, hüzünle atıyorum. Cuma günü gidip doktora yazdırmam gerekiyordu reçeteyi. Eve gelip kan alsın diye hemşire ayarlamama da gerek yok. Üç ay gibi kısacık bir sürede bir hayat nasıl da uçup gitti elimizden diye düşünüyorum. Dün Yalova'ya gittik ama ilk defa  mangal yakmak için değildi. Tedavisi bitince nasıl götüreceğimizi düşünüyorduk evine, o hepimizi götürdü. Hayat...

Bir şekilde devam ediyor. Büyüklerini kaybettikçe seni biraz daha büyüterek devam ediyor.

Neyse, bu pek pazar sabahı yazısı olmadı. Hepinize günaydın diyerek ayrılayım.. Ola ki görüşemezsek, iyi günler, iyi akşamlar, iyi geceler ....