Ben kendimi bildim bileli yılbaşı kutlamasını severim.

Minik bir çam ağacı şeklindeki mumun altına aldığım küçücük hediyeleri koyardım. Simli kartpostallar beni bambaşka bir âleme sürüklerdi.

Bir senesinde elime çok para geçmişti de ne mutlu olmuştum çok hediye alabildiğim için.

Ben küçükken yılbaşı demek muz demekti, turfanda domates, salatalık, taze fasülye demekti. Her zaman bulunmazdı ya da çok pahalı olurdu bunlar, ama o gece soframızdaydı :-)  Şimdi turfanda diye bir terim bilmez çocuklar:-) Yabancı müzik kliplerini seyrebilmek için gecenin bir yarısı televizyondaki programı beklemek demekti. Dansöz demekti tabi ve arabesk falan dönemin ünlüleri yalnız o gece çıkabilirlerdi.

Can bana yılbaşında ne hediye istediğimi sordu. Düşündüm, hiçbir şey bulamadım. Bundan daha büyük bir hediye olabilir mi hayatta.

En sevdiğim dilediğimce hediye almaktır, çok şükür bu sene ay başından beri dolaşıp sevdiklerime keyifle alış veriş yapabildim.

Cumartesi günü arkadaşlarımla buluşabildim ki onları bir araya getirmek de kolay iş değildir ha:-)

Yarın akşam da annemde toplanacağız.Kalabalık olacağız ne güzel. Yine çekiliş paketlerim hazır. Minik , renkli , cıvıl cıvıl. 30 yıl önceki Handan görse ne mutlu olurdu kim bilir:-)

Teşekkür ederim hayat, bütün güzellikler için.. Ve teşekkür ederim ayrıntılara takılıp gerçek güzellikleri gözden kaçırmadığım için. Teşekkür ederim yüreğimdeki sıcaklık, güzel ailem, tanıdığım harika insanlar için. Teşekkür ederim, bir sene daha keyifle yaşadığım için.

Yeni yıl dileklerim mi? Bu sene ben bu yazı üzerine söyleyecek başka bir şey bulamadım. (Şimdi bir daha okudum da ,link belli değil, kendi yazdıklarımdan bahsediyorum gibi anlaşılıyor, tıklayın anacım:-)