Aynen canim aynen.

Öyle bitanem. Benim de ruhum tül perde gibi. Delik deşik. Şu kömür karası bulutlar dağılsa düzeleceğiz de, kömür karası bulutlar dağıldığı zaman da, unutacak insanlar yaşananları. Hep kara bulutlar vardı üzerimizde de, bu kadar kararmamıştı. Ölenler öldükleriyle kalacak her zamanki gibi. Madencilerimiz gibi, şanlı askerlerimiz gibi. offff offff. Ben bu düzenin gelmişini geçmişiniii :(

Ah Mehtap, biz söyleyecek bir şey bulamazken nasıl da utanmadan ortalıklarda dolaşıyorlar.

Acı olan da bu ya Daisy, ölenler öldükleriyle kalacaklar...Yaşayanlar da ne kadar yaşıyor ya...

dilimin ucunda kötüye dönüşüyor her sözcük o yüzden susuyorum..

Ben de öyle Bahar, üstelik anlayanlar konusmasam da anlıyor,diğerlerine de kitap yazsam nafile, boş..