Geçen gün yirmili yaşların sonundaki bir arkadaşım bana otuz yaş krizini nasıl atlattığımı sordu. Şöyle bir düşündüm, otuzuncu yaş günümde bir buçuk yaşında bir çocuk annesi olarak öyle derin konuları düşünecek vaktim mi vardı? Ardından ikinci afacan. Daha yeni yeni kendime geliyorum. Eh, artık 35 e ulaştığıma göre bu krizi kırklı yaşlara kadar erteledim sayılır.

Erteledim de arkadaşıma ne desem şimdi ?