Kayıp
Ağustos 23, 2005İçimde bir sıkıntı var. Çok sevdiğim sessizlik bile rahatsız ediyor beni. İrkiliyorum durup dururken. Sanki çok kalabalık bir yerdeyim de kimse yanıma yaklaşmıyor. Küçülüyorum iyice. Biliyorum; nerede, nasıl olursam olayım sadece kendimleyim. Ama bazen kendimi de kaybediyorum biryerlerde. Farkedemiyorum ne olduğunu. Bu sessizlik sağır ediyor beni. Boşlukta gibiyim.
3 Yorum yap
Ne diyeyim; insan bazen sıkılacak şeyler buluyor....
YanıtlaSilboşluk dışımızda değil....içimizde.....içindeki o baoşluğu başkalarının sevgileriyle doldurmaya çalışır insan...ama her zaman o boşluk daha büyüktür;içine koymaya çalıştığın sevgilerden....ondandır bu can sıkıntısı...bu arayış.....ve bu bulamayış....ondan üzülür insan....içindeki boşluğa bakıp....
YanıtlaSiletrafımızda değil boşluk arkadaşım...
taa yüreğimizin içinde....
Sevgili Desen, ne diyeyim, öyle oluyor gerçekten de.
YanıtlaSilSevgili Daisy, çok güzel anlatmışsın. Haklısın .