he he..toplamadın galiba evi bugün.ondan kaybolmuşundur sen...sen gel benim salonu gör...çocuklarını kaybedersin oyuncakların arasında..valla toplamadan çıktım sabah..akşama karışcak nasıl olsa..
ya sen polis felan dedinde..yavlum evladım..ben polis kızıyım..beni polisler yakalayınca hemen derdim.yazdım ya blogada..SEN BENİM KİM OLDUĞUMU BİLİYOMUSUN?derdim polislere..aman öğrenciyken siyasi bi halt yediğimiz yoktu..ortaköy sahilinde çok sabahlardık arkadaşlarla..o zamanlar gürültü yapıyoz diye gelirdi polisler..ben konuşurdum polislerle...he he ..ay bayılcam gülmekten...kendi söyler kendi oynar daisy...bak gel istanbula en kısa zamanda..polis zoruyla getirtirim bak seni..var bi sürü tanıdığım...:))))))

Çok düşünmemek gerektiğine katılıyorum. Hiç düşünmeyince de içinde kaybolacak bişey bulamaz insan.Kimbilir??

kaybettiğimiz bişey varsa bulmalıyız...kaybedilen ne kadar önemliyse okadar çok aranmalı...bulunmasada...aranmalı..