Ne idüğü belirsiz sokağa çıkma yasağımızdaki yapılabilenler yapılamayanlar öyle karıştı ki markete gidiyo muyduk, market açıksa,  yemek sepeti açıksa felan ne saate kadar naloyodu derken ramazan geldi.

Pide erken çıkartılacak son dakika pide kuyruğu olmayacak dendi. Valla şaşırdım bu öngörüye sahip olunmasından, en azından ilk gün pide kuyruğu haberleri görmeye hazırlamıştım kendimi.

Can'a dedim ki pide işi sende. Her gün pide almıyorum,  zira küpüne düşüyorum sonra, ama ilk gün, Bilgiç gidip o kuyrukta bir saat bekler, ezan okunurken ancak eve yetişirdi. Ritüelimiz buydu. Neyse,  fırına akşam beş gibi telefon ettik,   eve getiriyorlarmış, sipariş verdik.

İftara on dakika kaldı, gelen giden yok.  Arıyoruz açan yok. Neyse malum bu akşam adana kebap yapacaktım, lavaş vardı, olsun artık dedik.

İftara iki dakika kala koşturarak geldi çocuk.

Pideler fırından yeni çıkmış, yüz derece.  Rüya gibi. Soğuk gelecek derken,  hatta gelmesinden ümit kesmişken, dumanı tüten pide,  günün mucizesi değil de nedir :)

Ehehe, yalnız hasta olursak korona morona unutup pideye yumulduğumuzdandır,  haberiniz olsun. Zaten başıma ne geldiyse pis boğazımdan gelmiştir :) Yok bee, ateş gibiydi o pide, bişicik tutunamamıştır :)

Adana kebap mı?

Izgara teli yerine tepside yapmayı düşünüyorum bir daha yaparsam, bana göre kurumuştu biraz, ama ev ahalisi beğendi.

Kıymaya soğan ve sarımsakları minicik doğradım, bir kaşık acı biber salçası, tuz, pul biber, karabiber, azıcık da sıvı yağ ekleyip yoğurdum. Öğlen hazırladım, akşama kadar dinlendi. Şiş yapıp, fırının ızgarasını açarak ters yüz edip pişirdim.

Şimdi suyumla oturuyorum. Zira bugün başım hafiften ağrıdı. Çok su içmem gerek.

Yeni kitabıma başlayayım o arada.  Bakiim sahura kadar ayakta durabilecek miyim bu gece,  gündüz pek uyumadım zira.