4. Evindeki nostaljik ya da antika bir objenin fotoğrafını hikayesi ile bizimle paylaşmak ister misin? 

Evdeki hemen her şey 22 yıllık, kendim nostaljik olmaya başlamışım artık ama sanırım en nostaljik olan bu kolonya şişesi.

Orjinal kapağı kırıldığından bir parfümün kapağını taktım, kurdelesini de bağladım, vitrinimde duruyor.

Bu kolonyayı anneanneme bir anneler gününde hediye etmiştim. Ne zamandı hatırlamıyorum. O da saklamış vitrininde. Önce anneanneciğim, ardından dayım vefat edince evdeki eşyalar boşaltılırken bir bu şişeyi bir de her ne kadar bozulmuş olsa da benim için hâlâ çok değerli olan diğer objeyi ben aldım.


Anneannem ve Lâmi Dayım benim için çok özeller.

Sık sık gidip onlarda kalırdım. Henüz her şeyin her mevsim bulunmadığı, turfanda meyve sebze zamanlarında onlarda yerdim ilk eriği ilk kirazı. Anneannemin sofrası her daim hazır olurdu.


Dayıcığım  20 li yaşlarında, yeni mezun çiçeği burnunda veterinerken bir köyden bir köye gitmesi için verilen atın bir anda geri dönüp ahırına koşturması sırasında düşünce belden aşağısı tutmaz hale gelmiş. Aslında ölümlerden dönmüş. Sonrasında tekerlekli sandalyede iken tekelde çalışmıştı bir müddet. Hayal meyal onunla fabrikaya gidişimizi hatırlarım. Bir zaman sonra senelerce yüz üstü yattı yatakta. Ama sakın onu köşesine çekilmiş bir hasta gibi düşünmeyin. Yanına gidip muhabet etmek herkesin en sevdiği şeydi. O yataktan bütün dünyayı takip eder, keyifli sohbeti ile hepimizi gülümsetir, yanına oturan herkes mutluluk ve huzurla kalkardı oradan.

Onların küçük evleri, gelen gidenin eksik olmadığı, sofraların kurulup kaldırıldığı, cıvıl cıvıl sımsıcak bir yuvaydı. Misafir denilince hemen kasaba giderdi anneannem. En güzel yerinden alınırdı her şey. Öyle bereketliydi ki ev.

Ben müfettişken hâlâ dayım bana harçlık verirdi. Çocukluğumun en büyük bayram harçlıklarını da onlardan almışımdır. Gemili para :) Bin liraydı :)



Çok dağınık bir yazı oldu bu. Anneannemden başladım dayımda bittim.

İkisi de nur içinde yatsınlar. Keşke evlendiğimi, çocuklarımı görebilselerdi. Kim bilir, belki de görüyorlardır.

Bu arada büyük ihtimal türk sanat müziği sevenler dayıcığımı bu sözleri ile hatırlayacaklardır. Sözler Hasan Lâmi Ergül, müzik babacığımdan,  günün şarkısı da bu olsun