Bunun nesi komik dersen eğer söyleyeyim . Dün ilk defa hastaneye gitmeden gün geçiriyordum. Epeydir tembellikten yapmadığım ıvır zıvır işlere el attım. Buzdolabının yanındaki raflı dolaptakiler dışarı fışkırıyorlardı mesela, orayı düzelttim. Portmantonun üzerine ne bulsam tıkıştırmışım bir şey almaya kalktığımda üzerime üç şey düşüyordu artık oraya el attım. Bilgiç'in resim çantasına giren kâğıtlar renk değiştirip çıkıyorlardı onu sildim temizledim. Vakit alan ama belli olmayan işler işte. Fındıklar vardı evi süpürmeden onları ayıklayayım diye salonun ortasına oturdum. Tepeleme ütüyü de sıraya soktum.

Bu arada pazartesi öksürme kriziyle okuldan dönen Bilgehan'ı geçen hafta iki kere doktora götürmüştüm. Ateşi pek olmadığından antibiyotik başlamamıştık, bal, ihlamur, adaçayı, pastil,şeker, gargara, boğaz spreyi ne varsa kulanıp bu arada sürekli tıkanan burnuna damla, serum fizyolojik, buğuseptil, viks, sprey gibi Allah ne verdiyse sıkmak suretiyle açmaya çalışıyordum.

Evde tv karşısında dinlenen Bilgiç'in başucu şu şekildeydi:-)

Derken akşam dörde doğru ateşi otuz sekize çıktı. Sonra kırka doğru ulaştı. Yedibuçukta ne yaptıysam düşüremediğim için acile gittik. Damar yolu açarlarken bayıldı, ayıldı kustu. Sonra kusmuk içinde dört saat kan tahlili sonucu beklemek ve ateş ölçtürmek suretiyle orada geçirip evimize döndük. Bu arada ateşi otuz yedilere düştü, niyeyse artık, ilaç da vermediler.

Diyeceğim o ki, gece yarısı evimize dönüp bir şeyler yiyerek uyuduk.

Sabah sabah yerdeki fındıklar, koltuktaki çamaşırlar, banyodaki kirliler , mutfaktaki karmaşanın karşısında otururken açık balkondan gelen kuş sesinden midir, bahar havasından mıdır, öksürük sesi olmamasından mıdır bilinmez iyi hissediyorum kendimi.

Şimdi kalkıp işlere başlayacağım. Akşama düzenli ve huzurlu evimde kitap okuma keyfi yapmayı planlıyorum. Olumsuz şeyleri aklımdan uzak tutup gerekli mesajı veriyorumdur umarım.