Selam millet. Herkes nasılmış bakalım.

Ben  çok şükür iyiyim. Genel bir hafif ateş ve kırgınlık hissi dışında birşeyim yok.

Dün sabah pazara gittim. Erkenden çıktım ki kalabalık olmasın. Kolonya döktüğüm atkımı sardım boynuma. Jet hızla gidip döndüm . O kısım kolaydı da.  Pazar arabasını hemen balkona at. Yerleri çamaşır suyuyla sil. Duşa gir. Aldığım meyveleri deterjanla yıka. Çıkan naylon torbaları ne yapacağını bilemeyerek balkon parmaklıklarına as derken bir de üzerine market siparişim geldi. Hadiii. Şişeleri yıka, paketleri yıka.

Bir de bunu sadece ihtiyacım olanlara yaptım, gerisini hiç ellemeden balkonda bıraktım. Allah'tan havalar soğuk.

Ellerimin üzeri iyice kızardı. Normal kremlerden hayır yok. Neyse vazelin vardı evde. O iyi geliyor. Bir de geçen sene atölyede kendi yaptığımız krem çok güzel. Madecasol kullanıyordum yüzüme, sanırım ellerime de süreceğim kızarıklıklar için. El el olalı böyle hunharca yıkanmamıştır :/


Bu gün ne yapıyorum peki?  Yine mutfaktayııım. Ne bulsam yıkayıp pişirmekle meşgulum. Belki bu sayede yarın yemek yapmadan idare ederim. Hahaha, ocaktakilere baktım da iç şansım yok. O dörtlüden bizimkilerin yediği tek şey kuru fasülye :D


Kabakları genelde kıymayla kavurup kakalıyordum ama bugün mücver yapayım dedim. Ev mis gibi koktu.

Ama henüz ana yemek yok. Du bakalım :)

Sabah migrostan sipariş verdim. Dört gün sonraya ancak teslim tarihi var madem şimdiden yumurtaydı, yoğurttu söyleyeyim dedim. Evdeki yumurta iki gün daha gider mi bilmem. Neyse en azından Metos spora gitmediğinden ona üçer beşer yumurta haşlamıyorum :)

Ama ben sabahları pilatesimi azimle yapıyorum. İnstagramda zumbazeynep hesabına bakarsanız sabahları 9.30 da siz de canlı yayında yapabilirsiniz.   Bir haftadır sağ olsun Zeynep bizi boş bırakmadı. Formdan düşmeyeceğiz bu sayede. Benim gibi evinde zırnık spor malzemesi olmayanlar için de alternatif yöntemleri anlatıyor.


İşte böyle.

Bir kaç akşamdır Metos Can ve ben Resident Evel izlemekteyiz. Onu izlerken neyse canım bizim halimiz iyi yine şükretmesi yaşıyor insan.


Aslına bakarsanız çok şükür halimize.

İçinde oturduğumuz sıcacık evimiz,  pişirecek aşımız, cıvıl cıvıl çocuklarımız, kavga edecek kocalarımız ( ay bu bekâr olanlar için mi daha iyiydi,  şimdi bilemedim :),  okunacak kitaplarımız, filmlerimiz, müziklerimiz, dünyadan kopmamamızı sağlayan internetimiz var. Evet özellikle aile büyüklerimiz için endişeliyiz ama çocuklarımız için içlerimiz rahat en azından. Bu da bişeydir.

İşte benden bugünlük de bu kadar.

Karnım da acıkmaya başladı sanki,  yiyecek ne vardı bi bakiim mutfağa :)