Dün gece uyku tutmadı bir türlü. Kitap okudum ben de. Üç kere uyumayı denedim üçünde de içimi sıkıntı basıp kalktım. 

Dolayısıyla haftaya çöp gibi uyandım.

Uyanmasaymışım da olurmuş.

Sekiz buçukta dersi olan Bilgehan kalkmadı. (Bu aşamada çaresizlik ve sinirden ağlıyorum. Ne yapacağımı, çocuğumu nasıl hale yola sokacağımı bilmemenin verdiği gerilim hayatımın tam orta yerinde duruyor)

Spor da iptal oldu. Normalde ben kendi kendime yapardım ama hem uykusuz,  hem ayın muayyen günleri olunca boş verdim.(Bütün bileşik sözcüklerin nasıl yazıldığına sürekli bakan bir ben miyim? Kafam basmıyor bir türlü bunlara. Boşvermek bana öre bitişik yazılmalı sonuçta boşu vermiyorum ama ayrı ayrıymış. Ne diyorum ben yaa) 

Yatıp uyuyayım bari yürüyüşe gidene kadar dedim ama hâlâ uyuyan oğlanın derdi beni boğdu, kalkıp mutfağımı toparlayayım bari dedim. O arada 12 tane çay bardağını paketleyip koymuşum verileceklerin arasına. (24 tane daha var :/)  

Şu an tam zombi gibiyim. İçtiğim kahve de beni ayaltamadı. Çaresizlik hissim ayyuka çıktı. Açım. 

Demişim. Sonra biraz blogları okudum, ardından yürüyüşe gittim. Kahvaltımı yaptım. Saat 13.50,  oğlan hâlâ uyuyor. :/

Neyse hemen uyumak niyetindeydim ama misafir gelme olasılığı çıktı. Pek küçük bir olasılık ama benim evimde bir haftadır süpürge açılmadı, dökülen kutulardan her yer dandini. Azıcık toparlayayım bari. Ne dağıtmıştım oysa ki beeee.

Bu arada ikili paket kalitesiz bir iskâmbil kâğıdı seti ile bir paket de eksik iskâmbil kâğıdını atılanlara ekledim. Bugün işler kesat ama bugün zaten çekmece dökmüyordum, yine de bayağı bir şey attım sayılır.

Gidip şu evi süpüreyim şimdi,  sonra belki uyurum azıcık. 

Gece gece güncelleme : Saat geceyarısını geçti.Uyuyacak vakit bulamadım. Evi süpürüp toparladıktan sonra mutfağa daldım. Yemekte dört misafirim vardı. Üçü yatıya kaldı. Şimdi yatağa gelebildim.