Bu kitap bana hediye gelmişti sanırım ben almayı aklımın ucundan bile geçirmezdim. 

Yazarın The New Yorker dergisindeki yazılarından derleme. 

İlk yazıyı okurken bırakıp devam etmek arasında kararsız kaldım. Çünkü inanılmaz karışık geldi. Birisinden bahsederken bir anda dedesini anlatıp oradan amcasına geçip derken sizin kimi anlattığını unuttuğunuz bir anlatımı vardı. Ve fakat biraz daha şans vereyim dedim.

Pazarlama taktiklerinden,  doğum kontrol haplarına, mamografiden körfez savaşına, Picasso'dan J. Safran Foer'e konudan konuya atlarken hiç düşünmediğim şeyleri düşünüp bakmadığım bakış açılarını görmekten keyif aldım.

Dünya olaylarına çok meraklı bir insan değilim, bu konuda genel kültürüm oldukça zayıf. Aslında bu tarz şeyler daha fazla okusam güzel olabilir.

Suçlu profili çıkartanların medyumdan farkı olmadığına karar verdiği bölüm gülümsetti. Sanatta erken deha ile uzun yıllar süren çabaların sonucunda bir yerlere gelenlerin karşılaştırılması. Öğretmen olmak için öğretmenlik yapmadan eğitim verilemeyeceği. İstihbaratta aşırı bilginin zararları. Büyük felaketlerin nedenleri. 

Elime alıp uzun uzun okuyamasam da (anlatımın karmaşası, konuların dikkat istemesi nedeniyle zihnimin temiz olduğu anlarda kitabı elime aldım) düşündüğümden çabuk bitirdim.

Sanırım beni en çok vuran geriye dönüp olayların sebeplerine bakıp bunu nasıl göremedik demenin yanlış olduğu bölümüydü. Olaylar gerçekleştikten sonra onların olacağının işaretlerini çözmek kolay ama olmadan önce hiç de öyle belirgin olmuyorlar. Geriye dönüp kendimizi yıpratmanın alemi yok.