28 Günlük Meydan Okuma /19

Şubat 19, 2019

19. En merak edilenlerden, baştan itibaren blog maceranı dinlemek isterim.

Sene 2005. Buralar daha dutluk falan. Bir pazar günü gazetede blog yazan bir iki kişiyle söyleşi vardı.

İzmir'de yaşıyorum, akrabalarım , arkadaşlarım uzakta, çocuklar küçük, hayatım onların peşinden koşturmaktan ibaret olmuş. Kendimi kaybettiğimi hissediyorum. Oturup kendimle ilgilenecek zamanım bile yok.

Her zaman günlük yazmış birisi olarak blog ilgimi çekiyor. Hemen o gün bir blog açıyorum.

Blogger henüz ingilizce, kenara link falan eklemek için html kodu kopyalayıp yapıştırmak lâzım, blog kardeşliği diye bir şeye üye olmuştum zira takip et özelliği falan yok, yazı yazılmış mı diye gidip bakmazsan göremiyorsun yazılanları :)

14 sene bitmek üzere mayısın on beşinde. Bir sürü insanlar geldiler ve gittiler. Önce gidenlere çok hüzünleniyordum. Onca zaman birbirinin evine gidip geliyor gibi hissettiğin insan bloğunu kapayıp bir daha ses çıkartmayınca insan kendisini kötü hissediyor tabi  . Zamanla bu konuda kendimi terbiye ettim.

Arada kapatmak istedim, bir ara üç ay yazı yazmadım, ama bloğu da silmedim.

Burası gerçekten benim günlüğüm. Onun için silmeye elim gitmiyor.

İlk zamanlar daha edebi birşeyler yazma modundaydım. Kısa kısa ama düşündürücü şeyler. Sonra saldım çayıra şeklini aldı :) Zira benim o tarz yazılarım hep negatif oluyor kendim şiştim yazarken. Şimdi o yazılar Birİkim bloğumda. Ara ara yazıyorum oraya .

Onun dışında Objektif adlı fotoğraf bloğum var . Ama instagram hesabı açtığımdan beri pek faal değil. Bir de Bir Varmış Bir Yokmuş Adında hikâye yazdığım blog var. Hikâyeleri burada yazıyorum da sonra orada topluyorum. Yani kırk yılda bir. Gerçi şu arada iki fikrim var. Belki yazarım yeniden.

İşte böyle benim hikâyem.

İlk yazımı merak edenleri şuraya alabilirim.

Benzer yazılarım

14 Yorum yap

  1. Bende mayısta yazmaya başladım:)
    Iyi ki bırakmamışsın.
    :)

    YanıtlaSil
  2. İyi ki buralardasın ve iyi ki tanıdım dediklerimdensin. Neşe veriyorsun. Samimiyetini seviyorum.

    YanıtlaSil
  3. Daha nice uzun yıllar, güzel yaşanmışlıklarını yazarsın inşallah.

    YanıtlaSil
  4. 14 yıl blog yazmak takdire şayan bir şeydir Handancım bu yönde hep hayranlık duydum sana yani sen aramızda sanırım en eski blog yazarlardan birisi ne güzel bir şeydir bu canım🌸

    YanıtlaSil
  5. Daha uzun yıllar boyunca devam edersiniz inşaallah :)...Selam ve Dua ile...

    YanıtlaSil
  6. Bu yazıyı okuduktan sonra kendi kendime dedim "İki buçuk aylık bir blogersın daha ne yaptın ne gördün 😳"

    YanıtlaSil
  7. Hep derim ben seni çok geç tanımışım çoook... Neyse geç olsun güç olmasın :)

    YanıtlaSil
  8. Atom karınca Semboyun dediği gibi,iyi ki tanid seni,
    Benim gülen kadın yüzüm iyi ki tanıdım seni.

    YanıtlaSil
  9. iyi ki de yazıyorsunuz paylaşıyorsunuz iyi ki varsınız...kucak dolusu sevgilerimi gönderiyorum....daha nice yıllara inşallah...

    YanıtlaSil
  10. gayet güzel renkli bir macera

    YanıtlaSil
  11. Bir günlük niteliğinde olduğu doğru gerçekten, nasıl kıyılır :)

    YanıtlaSil
  12. Vay be, 14 sene! 14 koca yaşanmışlıklarla dolu bir kutu, ah harikaa!

    YanıtlaSil
  13. Yazdıklarınızı zevkle okuyoruz. Nice 14'lere:)

    YanıtlaSil
  14. Hepinize teşekkür ederim . Hep birlikte, uzun uzun yazalım :)

    YanıtlaSil