Çok pek sportif, baş kaldıran, arkadaş canlısı, süpürge torbası, yürüyüş delisi, otlakçı bir gün bugün.

Pilates hocamız tatilden döndü, yerine bakan hanım hanımcık arkadaşı bizi tatlı tatlı yorarken cadımız iki günde yere serdi yine :D 2020 olimpiyatlarına hazırlıyor bizi hatun.

Sabah squatlı mukuatlı kardiyo pilates dediği bol miktar bacak ve kalça çalışıran dersin ardından kırk dakika yürüdüm. Niye?  Yürümezsen bir hafta Sürahi Hanım'a bağlıyorsun. Gerçi benim yürüme işi bugün sapıttığından yine bağlayabilirim :)

Eve döndüm hazırlanıp dışarı attım kendimi. Kanal İstanbul 'a karşı dilekçe vermenin son günüymüş, gitsem de versem falan diye düşünürken,  dün bir arkadaşım bugün için imza verme broşürü yollamış,  e ben de gitmek istiyordum hadi gidelim o zaman diyerek üç arkadaş buluştuk.

Buluştuk da haritalarda Sabancı Lisesi'nin yanında gözüken Çevre Müdürlüğü orada yok, üzerine de kapısına Altunizade'ye taşındık yazmışlar. Nasıl ya, ben ordan buraya boşuna mı geldim?  Neyse ki şans eseri minibüste imza için giden bir çift gören Pınar onların peşine takılmış. Meğer yeri darphanenin karşısıymış.  Peki Altunizade'ye taşındık yazısı neydi o kısmını bilememekteyim.

Neyse dilekçemizi verdik. Oradan Beşiktaş'a geri yürüdüm. Vapurla Kadıköy'e geçtim. Hava mis, açıkta oturup keyif yaptım. Biraz kitap okuyayım dedim ama tabii ki denizi izlemek ağır bastı.


Kadıköy'de gözüğümü alacaktım. Sonra aklıma bitmiş süpürge torbam geldi. Gidip onu da alayım dedim. Yollarda ağır ağır ilerlerken Kadriye'nin işyerinin önünde geçtiğimi fark ettim. (Bizim Mai işte, nostalji yazısını okuduğumuz) Telefon ettim, çayın varsa geliyorum dedim. Hem çayımı hem kahvemi sımsıcak sohbet eşliğinde içtim. Bir de kitap kaptım ondan.


Ballı mıyım neyim :) Bakalım kime kısmet olacak diye alıp koymuş.  Eh bloglarda bile kendim gibi çılgın olanları buluyorum ben :)

Sohbete dalmışım ki baktım gözlükçü kapanacak mecburen yola koyuldum.

O sırada Aynur telefon etti. Yiyecek birşeyler alıp anneme geçeceklermiş, gelir misiniz dedi.

Bu gün benim akıntıya kapılma günüm belli ki. Kısmetlerimi toplaya toplaya dolaşıyorum.  (Öğlen yemeğimi de Birsen ısmarladıydı :)

Kadıköy'den eve kırk dakila daha yürüdüm. (Kaç bin adım attım bugün bilmiyorum valla) Oturup dinlendim.

Şimdi yeniden dışarı çıkacağım akşam yemeğim için. Açlıktan da öldüm ha. Bi kilo vermiş miyimdir acaba.

Onu hiç sanmam da,  güzel insanlarla bezeli bu güzel günden aldıklarıma çok memnunum :)