Bir yıl geçmiş. 

Geçen sene bu zamanlar okullarım pazartesi tatil edileceği duyurulmuştu, bizimkiler anında tatil moduna geçmişlerdi. Üstelik de çok mutlulardı zira anneleri omları müzeye, tiyatroya sürükleyemediğinden 24 saat bilgisayara yapışmışlardı. Sanırım bilgisayara virüs girseydi bizimkilere felâket olurdu, diğeri pek ırgalamadı.

En son annemle Alaçatı Muhallebicisi'nde Alaçatı sütlaç yemiştik, o günden beri bir kafede oturmadık.

İnternet alış verişleri dışında bir senede bir kere Tepe Nautilus'a markete, üç lere sabah erkenden Kadıköy çarşısında hediyelik eşya dükkanlarına, bir kere Koçtaş'a gittim. 

İki kere ptt den kargo yolladım.

Uzun süre hiç yemek siparişi vermedim. Şimdi şimdi döner, lahmacun gibi evde ısıtabileceğimiz şeyleri alıyorum.

Neyse ki üç gün deniz tatili yaptık. Otel tanıdıklara ait olup mutfak da çok sevdiğimiz teyzelerin elindeyken gönül rahatlığıyla kaldık. Herkesler dışarıya gittiğinden koca otelin bahçesi bize kaldı.

Metos'la yaz boyunca sabahın altısında yollara düşüp sahilde çay keyfi yaptık.

İki kere  arkadaşlarımızın bahçesinde mangal yaptık, kimsenin evine girmedik. Annemin balkonunda üç dört defa toplandık, bizim arka bahçede misafir ağırladık. Son zamanlarda kapı pencere açık evde de ağırladık. 

Sakin sokaklarda yürüyüş yapmaya çalıştık. 

Evde ilk günler çok koşturdum sonra baktım benden başka koşturan yok, salona kurduğum sofrayı bile kaldıraya üşeniyorlar, vazgeçtim.

Çok şükür sporumu evde yaptım. Spor hocam whatsapp tan yaptırmaya devam ediyor.

Can'ın uçuşları azaldı. İlk aylar çok komik bir maaş aldı. Sonra geçici olarak kesintiler kalktı, kalıcı olarak hepten yarıya düşürdüler. Bu arada herşeyin fiyatı arttı, fiyatı artmayanların gramajı azaldı. İnanılmaz fakirleştik milletçe.

İlk defa evde vakit geçiren adamım nereye saldıracağını şaşırdı. Evdeki her elektroniğe dadandı, ardından bütün dizileri izledi, nahçeye dadandı, masa tenisi yeri düzenledi. Artık işleri tüketmişken en akıllıca kararımızı verdik. Şimdi almayacaksak ne zaman karavan alacağız k dedim ona. Bütün bunalımımız geçti onunla uğraşırken. 

Yeniden gezmeye başladık. Fazla gidemesek de gidebileceğimizi düşünüp hayal kurması bile güzeldi. 

Kitap instagramı açtım, youtube da karavan vdeoları yayımlamaya başladım,  sakinledim, koşturma modumdan sıyrıldım, ânı yaşamaya başladım. Nasıl oldu bilmiyorum,  bir anda aydınlandım :)

Yaşadığım mahalle için şükrettim, balkonlu evim için şükrettim, anneme yakın oturduğum için şükrettim, bir kenarda birikmiş paramız olduğu için şükrettim.

Mutfaktan çıkamadığım için delirdiğim anlar da oldu ama artık onu bile iki öğüne düşürdüm, sonrasında herkes başının çaresine baksın dedim.

Bu arada evde konser havası aldık,şıkır şıkır giyinip baleye gittik. Çok iyi geldi :)

İşte böyle geçti bir sene.

En  çok festivalleri, sergileri, tiyatroları, konserleri özledim sanırım.