Hahaha, bu hafta napmışım ben acaba, kitap okumadığım kesin. Film de izlemedim. Sosyal faaliyetlerde bulundum hep herhalde.

Okuduğum biricik kitap mini minicik çıtır çerez.  Dışarı çıkarken çantama atmıştım, yarım saatte bitince telefonumdaki kitaba devam ettiydim.

Tam da etrafımda robot yapmış yarışan gençlerin olduğu bir ortamda okuduğum bu kitap 2 tane %80 engelli çocuğu olan bir babanın kitabıydı.

İnsanı düşündüren bir kitaptı ama duygu sömürüsü yoktu içinde. Kısa kısa aklından geçenleri yazmıştı.

Bir çırpıda okunuyordu.


"Mathieu ve Thomas Bach'ı Schubert'i Brahms'ı, Chopin'i asla bilemeyecekler.

Bazı hüzünlü sabahlarda, keyfimiz yokken ve kaloriferler arızalıyken,  yaşamamıza yardım eden bu müzisyenlerin güzelliklerinden faydalanamayacaklar."

Bu küçük hüzünlü kitap ile bu hafta geçti, haftaya daha uzun okumalarla buluşuruz umarım :)