Dün sabah Kuzguncuk'a gitmiştik biliyorsunuz .

Ama arka plânı ve günün geri kalanını da duymanız gerekiyor.

Hahaha, ya da gerekmiyor ama ben burada yer alması için anlatacağım . Aklımıza geldikçe güleceğimiz bir gün oldu çünkü.

Yaz başından beri okul arkadaşlarımla bir haftasonu gezisi düşünüyorduk. Edirne olur, Tekirdağ olur .

Ama tabi Can'ın boş olması gerekiyor bunun için.Nihayet bu haftasonu cumartesi pazar evde olunca bizimkilere haber verdim. Uygunsanız yapalım birşeyler dedim.

Birsen'le Ahmet müsaitmiş. Zu ve Murat koşturmalarda, nefes alacak zamanı yok. Pınar da İsmail'le  tatile gidiyormuş.  Cuma Mudanya'ya geçeceklermiş.

(Bak uzayacak bu yazı, istersen amaaan bana ne yaptıkları diyerek fotoğraflara bakabilirsin :)

Onlar Mudanya'ya gidiyorlarsa biz de peşlerine takılıp bir kahvaltı yaparız. Oradan döneriz diye plân yaptık.

Ama bizimkiler Mudanya'dan keyif alamayınca Dikili'ye geçtiler. Biz de iki aile Kuzguncuk'a gittik.

Kahvaltı ve dolaşma faslında gruba bu fotoğrafı attık:)

Öğlen olunca evimize döndük. Ahmet gece sabaha kadar mesai yapmıştı zaten. Yine iyi durdu bizimle. Ama bu arada akşam plânları yapıyor. Elli fikirden sonra Beykoz sahilde yürüyüş yapmaya karar verdi.

Hayır biz Üsküdar'da onlar Mecidiyeköy'de otururken neden Beykoz sahile gidiyoruz, bir fikrimiz yok. Ahmet öyle dedi.

Akşam saat dokuz gibi telefonlaştık. Ben ütü masasının başında,  ev dandini. Ailece akşamları evinde pinekleyen tipler olmuşuzdur. Konser ya da film festivali yoksa pek çıkmayız. Can Ahmet'e cumartesi gecesi, trafik vardır, sen yorgunsun muhabbeti yapıyor .

Derken ben evde jet hızla koşturmaya başlıyorum. Zira olay bize çay içmeye gelmeye ne ara döndü Birsen de ben de anlayamıyoruz.


Gördüğünüz gibi saat on buçuk,balkonda masumca  çay kuruyemiş keyfi yapıyoruz.

Zühalleri de çağırmışız, misafirleri varmış, müsait değillermiş . Bizbizeyiz.

Ama Ahmet müziğini, kuruyemişini Beykoz Sahil için almış. Ve trafik açıldı mı diye kontrollerde.

Saat gece yarısına yaklaşırken. Arkadaşlar haydi kalkın  diyorum. Belli ki o Beykoz'a gidilecek, giderken de Zühallere uğranacak. Bari bir an evvel yapalım :D

İkinci demlik çayımızı termosa koyup, bardaklarımız ve kuruyemişlerimizle olaydan habersiz arkadaşlarımızın ışığı sönmüş evine vardığımızda vakit geceyarısını geçmiş.

Kapıdan telefon ediyoruz. Gerçekten mi nidaları eşliğinde geldik diyoruz   . Bu arada Murat'ın Zühal'den alabildiği tek bilgi "Gelmişler,  gelmişler". Kim gelmiş, ne gelmiş anlamadan üstünü değişmeye gidiyor  .


Onların balkonunda geçen bir saatin sonunda sahil fikri hâlâ  süren kim olduğunu anladınız siz beyefendiye bakınca bir kere daha toparlanıp yola çıkıyoruz.


Ve mutlu son.

Gece saat üçe kadar sahilde bol kahkahalı sohbet , seyyar kafelerden birinde kahve keyfi ( Kömürde semaver, açılır kapajır sandalyeler ve taburelerle denize sıfır  harika hizmet) yapıyoruz.

Ahmet ne iyi yaptın sen diyoruz.

Sabaha karşı dörtte kahvaltıya gitmek üzere yola koyuluyoruz.

Hahaha  şaka şaka ,  eve dönüp sızdık tabii ki, yaşlıyız biz anacım :D

Haydi bunca lâfın sonuna gecenin bir yarısı fotoğrafları ekleyeyim, siz de alın bir boğaz havası.