Benim Adım Mayıs'ı okuduğumda üniversite öğrencisiydim. Yüreğime dokunduğunu hissetmiştim.

Arkadaşım Şehir Romantiği'nin Günlüğü'nü hediye ettiğinde Metehan doğmuştu. Ve ben en kıskandığım yazar olarak Buker Uzuner'i seçmiştim. O, benim kolayına kaçtığım şeylerin önünde pes etmemişti.


Okuduğum her romanında kendisine başka hayran oldum. Defne Kaman'ın maceralarının yeri ise bambaşka. Bir kere Su, Kadıköy'de geçiyor, daha ne olsun. Sonra Toprak'ı okuduğumdan beri Çorum'u görmek istiyorum. Ve uzun zamandır heyecanla Hava'yı bekliyordum . Hem maceralarının heyecanı hem de her cümlede yüreğimden geçenleri görmem, bu kitapları tekrar tekrar okuyacağımı söylüyor bana.


Geçen haftalarda imza gününü öğrenince kesin gitmeliyim dedim. Tabii ki annemi de cezbettim bu fikirle. Erkenden gidip en önlerde yerimizi kaptık. Ve kitaplarımızı mutlu mutlu imzalattık.

Ve hemen ilk alıntıyı yazayım, beklerken dayanamayıp okumaya başladım zira :)

"İnsanın kendi zihnini temizlemesi bu dünyadaki en zor temizliktir"

Yine harika bir kitap beni bekliyor :)