Bana Bi Haller Oldu

Aralık 01, 2020

Karavan almanın depresyonumu azaltmasının etkisi de olabilir bu,  bilemiyorum.  Bugünlerde ev işleri beni çok baymıyor.


Elim çok hızlıdır,  genelde jet hızla elzem şeyleri tamamlamaya odaklanmışım. Ve fakat bir yerden sonra azap halini aldı bu koşuşturma hali.

Hatırlıyor musunuz bilmem geçen ay içinde bulunduğum âna odaklanıyorum bugün demiştim. Hep öyle yapmaya çalışıyorum artık. Mutfağa girdiğimde dikkatimi mutfağa veriyorum, ütü yaparken ütüye ( yok,  genelde filme :D) . Sakince hallediyorum işimi. Koşturup yetiştirmem gereken misafirim, bebeğim, başka bir işim yok zira. Aslında mutfakta kaldığım süre çok daha uzun değil, yine elim hızlı, yine pratik işler yapıyorum. Mutsuzluk yerine huzur hissediyorum. 



Zira,  düşünecek olursak,  o hep hayalimizdeki eve ya da işe ne bileyim aileye, çocuğa kavuştuğumuzda da yine bu işleri yapıyor olacağız. Ya da boşluğa düşeceğiz. Hayallerimizdeki mutluluk anları da böyle sıradan anlar aslında. İçindeyken bitsin diye bekleyip,  aklımızda süsleyip püslediğimiz hayaller . Geçtikten sonra ne güzelmiş dediğimiz anılar. 

İşte böyle.

Bu sabah market alış verişi yıkayıp yerleştirerek başladım güne. Havaların soğumasından çok mutluyum.. Balkonda bırakabiliyorum artık yiyecekleri,  hemen yerleştirmem gerekmiyor :)

Dün karavanı temizledik. Ama bitmedi tabi.  Ne yazık ki Türk markası alınca ince işçiliği güzel olmuyor. Neyse karavanla ilgili gereksiz ayrıntıların hepsini yazacağım yakında.

Derken işlerime geri dönmüşüm. Saat bir olmuş. Bilimum sebze meyve yıkandı. Tatlı patates almıştım,  buharda pişirdim, kabak tatlımsı bir his veriyor insana. Mantarı biraz sarımsakla kavurdum. Bezelyeyi bol soğanla kavurdum. Şinitzel yapacağım tavukları hazırladım. Yeşillikleri yıkadım.  Can'ın yeğeni gelecek. Balık pişireceğim. Tabi benim oğlanlar onu yemediklerinden başka bişeyler de pişecek. Neyse annem köfte gönderiyormuş.

Salon dandini. Karavanın oturma minderlerini yıkadım.  Gidecek şeyler ortalığa döküldü falan. 

Yemek masasının üzeri hâlâ biletlerle dolu. Neyse karışık biletleri bitirdim. New York ve İnterrail biletleri kaldı. Onları şimdilik kaldırayım bari.

Bir ara okuma şenliği dökümümü yapacağım. Dün on dokuzuncu kitabımı bitirir miyim diyordum ama baktım aceleye getirmeye çalışıyorum bıraktım. Zaten temizlik sonrası halim falan kalmamıştı.

Bir ara da Kitap Salı yazısı yazmalıyım, birikti kitaplar . 

İşte benden böyle.


Kapının önünde duran temizlemeye gittiğim karavandan tatildeymişim gibi çek Cancım fotoğraflarımla bu yazıyı bitireyim artık. Yoksa bugüne bitemeyecek :D




Benzer yazılarım

28 Yorum yap

  1. Yaptığın işe yoğunlaşınca daha iyi hissediyorsun sanki:)

    YanıtlaSil
  2. Bu sözler bana söylenmiş.
    Herşeyi sorgulamaktan anı ve şükretmem gereken şeyleri kaçırıyorum. Farkındayım.
    Daha iyi olacak Inşaallah brnim içinde herşey.
    Bir yanım olmuş bitmiş desede bir yanım öfke dolu. Herşeye herkese.
    Neyse
    Düzelecek.
    Bak düzelecek ki bu yazıyı okudum.
    :)

    YanıtlaSil
  3. Karavanla yaşanacak günlerin hayali bile işlerin düzene girmesini sağlar gibi düşündüm.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gerçekten de öyle Makbule Hanım, hiçbir şey yapmak istemeyn depresif havamdan sıyrıldım.

      Sil
  4. Eşim de çok sardı bu aralar karavana. Bir çılgınlık yapar mı acaba ?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu çılgınlığı yapmanın tam sırasıdır Yıldız :)

      Sil
  5. Enerji en maksimumda ki Handanıma bu yakışır zaten.
    Karavan ile ilgili detayları bekliyorum ♥

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok iyi geldi bu karavan uğraşları bana Şebo :)

      Incık cıncık anlatacağımdır :)

      Sil
  6. Geldi sonunda :) Son fotoğrafın altında "ilk karavan turundan" gibi bir not yazılı olsa inanırdım :) Ne güzel ya, beklediğim dizi başladı gibi hissediyorum :) Reytingi bol olsun :) Neşeli sevgilerle :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İnanılırdı değilm mi Mutlu, pencere çerçevesine ne güzel bir köşe denk düşmüş :)

      Gülümsettin beni :D Karavanla aynı anda gelen yasaklar silsilesinin arasından nasıl sıyrılabileceğim diye düşünüyorum şu an. Aksi halde bizim sitenin içinde değişik blokların önüne park edip tatil havası yaratmam gerekecek :D

      Sil
  7. Keyifle kullanın karavanınızı :)

    YanıtlaSil
  8. Umarım bizlere de nasıl olur güzel mi güzel bir karavan. Çok güzel bir yazı olmuş, depresyonun etkisinden kurtulmanın her zaman bir yöntemi olabiliyor, hep mutlu olun efendim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Darısı başınıza Levent.

      Depresyon en korktuğum hastalıklardandır, beyin kimyası psikolojiyi yerle bir ediyor (ya da barsak kimyası)

      Hepimiz hep mutlu olalım, en azından mutlu olmak umudumuzu koruyalım.

      Sil
  9. Hayırlı olsun,bol gezmeli gunleriniz olsun Handan😊

    YanıtlaSil
  10. E o zaman, vira bismillah Handanım 🧿🧿❤️

    YanıtlaSil
  11. Ay ne güzel değerlendirmişsiniz zamanı. Ben her zaman üşenip bırakıyorum çoğu şeyi. Şu sıralar mutfak benim için dersten kaçma yeri oldu. Çalışmaktan yorulunca gidip orada vakit geçiriyorum yoksa elim telefona gidiyor ve iyice ekranda geçiyor hayatım. Karavanı da çok merak ediyorum. Bekliyorum yazınızı. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben de mutfağa böyle uzun uzun giriyorum pek Bonheur, sıkıldım artık mutfak işlerinden ama neyse geçen aylardaki gibi nefret etme modunda değilim şu an :)

      Ağzımı açıyorum karavan kapıyorum karavan, kurtuluşunuz yok sanırım :)

      Sil
  12. Karavan pozları müthiş. Sefaaan olsun 🤗

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aslında sefasından çok işi var ama onun hissiyatı yeter :D

      Sil
  13. I enjoyed reading your lovely post

    YanıtlaSil