Evet artık dönüş günü gelmişti.

Sabahki uçağımızı yer olduğunu görünce akşama aktarıp kendimize güzel bir uyku çektik.

Üstelik Çikolata Müzesi'ne gitmek için zaman yaratmış olduk.


Şansımıza müze otele yürüyerek yirmi dakika uzaklıktaydı. Otelden çıkış yapıp, eşyalarımızı emanete bırakarak oraya gittik.


Sevgili Ayşe muhakkak görün demişti.


Ama böyle de yapılmaz ki, insanı baltan çıkartan bir yerdi burası.


Tropikal bahçesine girdiğimizden itibaren Charlie'nin Çikolata Fabrikası'nda gibi hissettik kendimiz. Umpa Lumpalar dışında her şey vardı :)


Şu görüntü en sevdiklerimden oldu, nasıl duru çıkmış.



İlk aşamasından en sonuna çikolata yapımı izlemek çok keyifliydi.






Daha sonra da içşnde kakao geçen her türlü eseri, kakao üreten ülkelerin tarihinden kesitleri izleyerek devam ettik.





Eski çikolata paketlerinden sevdiklerimize baktık.


Bu fotoğraf Bilgehan'ın müzelik olduğunu fark etme anını gösteriyor.


Hahaha, onlar mı bizimle müzelik diye dalga geçip duruyorlardı, intikam zamanı :D Kinder çikolatalar, sürpriz oyuncakları hep müzede :D



Çıkışta heybemize biraz çikolata attıktan sonra hemen yandaki Olimpiyat Spor Müzesi'ne sadece dışarıdan bakıp dönüş yoluna geçtik.



Kapının önündeki noel pazarından bir şeyler atıştırmayı da ihmal etmedik tabi.

İşte bizim bir katedral, iki konser, üç noel pazarı ve beş müzelik Köln maceramız böyle geçti.

Hatta bir hafta olmuş döndüğümüz günden beri.

Hayat çok çabuk geçiyor, hayallerinizi ertelemeyin.