Yolda giderken uzaktan bir araba görünce Bilgiç oğlum hemen kendisini bir kenara atmak için panik halde koşturuyor. Nedense çoğu kez karşı kenara atmaya çalışıyor. Ne kadar anlattım bilmiyorum, "Oğlum sakince olduğun tarafın kenarına yaklaş, koşuşturma öyle çok tehlikeli." diye...

Okullarına çıkan bir yokuş var, dar, dik ve kaldırımsız. Okul zamanı bayağı yoğun oluyor tabi. Bu sabah orada bir iki adım ilerledik araba sesi duydum, önümdeki Bilgiç'e araba geliyor dedim, dedim ki zaten kenardayız duvara iyice yanaşsın. Benim oğlum bir anda yolun diğer yanına koşmaz mı. Saniyeler içinde , gözümün önünde çarptı arabaya.... Allahım... Neyse ucuz atlattı, sıyırdı kenardan.

 Arabayı kullanan kadın durdu, özür diliyor, ne diyeyim ki ona ,benim oğlum gidip çarptı arabasına...

Yok yok, sen ne dersen de, ne anlatırsan anlat... Bir kere beş kere değil , her gün her fırsatta söylediğim halde, ııh, bir işe yaramıyor.

Allahım sen koru çocuklarımızı...Amin..