Fotoğraf makinasının pilini görmeden paçaları sıvamayacaksınmış.

Sevgili Bilgiç oğlum şu sıralar lego filmleri çekmekle meşgul olduğundan pilini bitirmiş makinanın. Tabi bunu son anda fark ettim. Sonrasında okulun kapısının önünde işe yaramayan makinam ve ben yarım saat çocukların çıkmasını bekledik. Pek verimli bir gün olmadı yani :)

Neyse elimizdekilerle yetinelim şimdilik.

Papatyalar açmış bile her tarafta.


Su damlacıkları neden her baktığından mutluluk verir ki insana acaba :)


Sitemizin yıkılıp da yerini kocaman manasız binalara dönüşmesinden çok korkuyorum, İstanbul'un ortasında kapıdan içeri girer girmez boyut değiştiriyorsunuz. Keşke insanların gözünü hırs bürümüş olmasa...


Kimi dallar yavaş yavaş çiçeklenmeye başlamış. Aslından boydan boya çiçeklenenler de var ama pilim yetmedi oralara :)



Keyif yapıyor birileri...


Hâlâ sitenin içindeyiz :)


Okul yolundaki bu iki şirin evin muhakkak fotoğrafını çekmem gerekiyordu. Çünkü bu evlerin hepsi satıldığında yıkılıp büyütülüyorlar. Pek fazla kalmadılar bu yüzden. Şu köşedeki benim olabilirdi oysa. Ne güzel yapardım onu ben. (1.200.000 TL civarında oluyor bunların değerleri, hep iş yerlerine satıldıklarından pek pahalılar :( Mısır'daki henüz tanımadığım zengin amcam ölmeden olmaz bir hayal benimkisi :)



Bu da yeni evlerden güzel olan bir tanesi.


Sokakta yürümeye devam. Her sabah bu sokaktan okula götürürken çocukları şükrediyorum böylesi güzel bir yolum olduğu için. Her sabah...


Bahar dalları coşmuş..


Mimozalar da öyle.






Bu ev de satılıkmış, mavisi ve pembesiyle pek hoş duruyor doğrusu :)

İşte buraya kadar gelebildim. Daha başka bir güne kaldı devamı artık :)