Kendini rahatlatabilen bir insanım. Rahat bir insan değilim ama kendimi rahatlatabilirim. Misafir gelecektir,  iki ayağım bir papuçtadır, durup derin bir nefes alırım.  "Her şey yetişir"  derim kendime. "Sen yavaşla zaman yavaşlasın." Zaman yavaşlar, elim ayağım birbirine girneyi bırakır, her şeye atılmayı bırakıp önem sırasına dizerim. Her şey yetişir. Yetişmese de önemli değildir. Önemlilere odaklanmışımdır. Salatayla uğraşmak yerine banyoyu toparlamışımdır meselâ. Salata misafir geldiğinde de yapılır. Ne bileyim camı silmeye koşturmak yerine yemeği ocağa koymuşumdur, cam da pis kalsın falan. Sonuçta misafirin karşısına yorgunluktan suratım düşmüş gibi çıkmaktansa gülümseyerek çıkabilirim bu sayede. 

Ve fakat rüyalarımda hiçbir şey yolunda girmez, hep paniğimdir. Rahatlatma mekanizmam orada işe yaramıyor. 

Son zamanlarda kendimi daha gergin hissediyorum.  Yola çıktığımızda örneğin, bir bakıyorum ben sürekli dualarla gitmeye başlamışım. 

Tatile giderken yolda kendime kızdım. Ninelere dönmüşsün Handan dedim. ( Tamam yaş itibariyle nineye çok da uzak sayılmam ama :D)  Bu ne yaaa. Tamam Allah'a emanetiz,  ve fakat senin duanı Allah anladı, bütün yol boyunca ne tekrar edip edip duruyorsun. Bir kere söyle, sonra da ânın tadını çıkart gerilip duracağına. 

Yazıyı tatilin ilk günü yazmaya başlamıştım,  bugün dönüş gününün sabahı.  Saat yediye gelmek üzere. Az sonra bizimkileri uyandıracağım. Her yer kar. İstanbul'da da kar alarmları verilip duruyor. 

Sadece kitap okuyup, yemek yiyip kayak yaptığım bu tatil her ne kadar dizim hafiften incinip topallayarak gezsem de (kara saplandım kayarken, benim dizler zaten nanay hemen topu attı :) çok iyi geldi. Otelde maske takma zorunluluğunn olmaması beni ilk gün gerdi ama neyse ki kimsecikler yoktu pek ortalıkta, herkes odasına kapanmıştı sanırsam. 

İlk gün çektiğimiz kayma videoları ve dün odada tek başıma otururken çektiğim manzara ve kuş videolarını dışında hiç fotoğraf çekmedim sanırım. 

Metehan bizi iki gün üst üste scrabbleda yendi. Havasından geçilmiyor.

Yanıma dört kitap almıştım, üçünü okudum, birisini sevmeyip bıraktım. 

Evet, bizimkileri uyandırayım artık. Umarım pıt diye döneriz İstanbul'a. Burada şu an kardan göz gözü görmüyor.

Aldığım yeni kararlar doğrultusunda gerilmeden keyifle yol yapacağım şimdi. Hiç bana yakışmıyor bu gergin haller.

Öptüm hepinizi.

Sonradan Ekleme : Kardan çıkamıyoru şu an,  yolu açan araç çabucak gelir umarım :) 

Akşam Postası : Evimizdeyiz. Kar gelecek diye yolları da boşaltmışlar, normalde olsa akşam trafiğine kalırdık, çabucak vardık :)