Evin içinde dolaşıp duruyorum, her yer dağınık. Taşınma hazırlıklarından dağınık değil ha, yanlış anlaşılmasın, bildiğin alıp başını gitmiş dağınık ev halleri. Acilen toparlayıp her şeyi yerlerine yerleştirmem gerekiyor. 

Vitrindeki kar kürelerini süsleri falan paketledim dün. Minik kutular vardı evde, bir de gelen alış veriş kargolarının kâğıtlarını saklamışım, onlarla sarıp kaldırdım.

Aslında kutu bulsam da mutfak eşyalarını toplasam. Belki taşıma şirketinden önce gidip mutfağı yerleştirirdim, kolaylık olurdu. Ama henüz kıpraşmadım bu konuyla ilgili. 

Ev nihayet boşalıyor, sanırım yarın gidip bakabileceğiz. Boyasını kasımda yaptırmışlar ama boşken bir bakıp görmemiz gerek. 

Perde yaptırmam gerekecek herhalde. Zaten bendekilerin çoğu 25 yıllık :D

Tuvaleti girmeden mi yaptırsak (tabi yapılabilecekse eğer) yoksa biraz içinde yaşayıp eve içimiz ısınırsa mı yaptırmalı.

Kafam karman çorman.

Karman çormanken ne doğru düzgün blogları okuyabiliyorum ne yorumları cevaplayabiliyorum. Neyse bu sabah azmedip cevapladım yorumları. Telefondan yorum yazarken bi tuhaf haller olmaya başladı, harfler tüm ekranı kapatıyor, yazdığımı göremiyorum, başkalarına yazdığım yorumlar yayımlayamadan kayboluyor falan. Neyse tabletten yazmaya çalıştım. 

İşte böyle bir sabah. 

Yine çok kilo almışım ama yemek isteğimi dizginleyemediğim bir dönemdeyim. 

Bezgin bekir şeklinde dolanıyorum evde. Neyse bu sabah bir sürü kullanılmayıp kalmış ıslak mendil, pipet, haşi falan attım. Mutfaktaki çekmeceler boşaldı. En baştan saklamamak lâzım bunları aslında çöp olup kalıyor sonra.

Kalemlik boşaltıp beş on tane yazmayan kalem attım.

Tepsi boyadım ama üzerine sürdüğüm vernik bozuk muymuş neymiş, yapış yapış kaldı öyle, tepsiyi çöpe fırlatabilirim.

Ay kafam gibi karıştı bu yazı da. Kar hatırası mini video ile yazıma son vereyim ben en iyisi.

Gününüz güzel geçsin.