Bütün dağınıklığı arkadaki masaya yığıp video çekmeyi karavan hayatından öğrendim.

Bir de acele etmeden iş yapmayı öğrenmişim karavanda.  Orada hemen elinin altında değildir hiçbir şey.  Ocağa ulaşmak için üzerine yığdığın bardakları kaldırman gerekir,  o bardakları koyacak yer icad etmen gerekir, bi çorba ısıtmak için kırk takla atarken bulursun kendini. İşte kolileri yerleştirmeye çalışırken sakinliğimi korumamı sağlayan bu oldu.

İlk gün gelip o karmaşada bize destek olan Selçuk'a, yemek desteği hiç eksik olmayan anneme, bugün salonu açmamız için elinden geleni yapıp şu son haline kavuşmasında en büyük role sahip olan Aynur'a teşekkürü borç biliriz.

Metehan ve Bilgehan da  kendi odalarını düzenleyerek üzerimizden büyük bir yükü aldılar..

Şu an itibariyle yatak odası dışında tüm evin kabası yerleşmiş sayılır.

İnce işler bayrama kadar gider sanırım :)