Metehan'la Stranger Things günleri yapıp üç sezonu izledik . Ben zaten izlemiştim, dağ gibi ütüleri yaparken ikinci kere izleyeyim dedim. Hem zaten her bi şeyi unuttuğumdan dolayı için gayet de keyif aldım :)

Can'la ben pek konuşmayız film izlerken. Bir arkadaşım bizde film izlerken,  bu ne be, siz de hiç konuşmuyorsunuz diye kızdıydı :D Filmi çekiştirecek, karşısında adam yok.

Metos da babaannem gibi izliyor filmi,  söylene söylene bi hal oldu :D Son sezon beni de havaya soktu, ergenlere saya söve izledik :D (Zira son sezon pek fazla tırttı. Ergenlerin aşk hayatları baydı)

İşte bu söylenme halleri sırasında da bize göre filmin kahramanlarını seçtik :

Tabii ki ilk sırada Joyce var. Yahu insan evinin duvarından çıkmaya çalışan yaratık gördüğünde dönüp kaçar, eline balta alıp oturmaz :D

Anne gücü işte.  Yavrumuza dokunmayacaksınız arkadaş.



İkinci sırada şu iğrenç gömleği karizmayı fazlasıyla çizse de Jim var. Ne kasaba polisiymiş kardeşim. Göbeği, içkisi, boş vermişliğinin ardında osmanlı tokadı saklı. Karşısındakine acırım. Lanet kapıyı 15 cm açık bıraktıramasa da :D


Çocukların içinde tek kahraman Dustin. Aklı başında yorum yapıp, kafayı çalıştıran kahraman. Zavallı Will, :"O buradaa" "Onu hissediyorum"  demekten öteye geçemiyor. İnanılmaz derecede sinir bozucu Mike ve onun bi derece altı şabalak Lucas birbirine girip dururken işleri toparlayan hep Dustin oluyor.


Ve adamım Steve. Lisenin popüler, serseri, aptal, bebek yüzlü,  yani bana antipatik gelecek her bi özelliği kapsayan çocuğu tam bir kahraman. Kız arkadaşını kaptırması sonrasındaki davranış şekli bile bizim ülkede bilimum manyak tipe oturup ders niyetine okutulmalı. Yemediği dayak kalmadı ama kahraman olmak da böyle bir şey değil mi, ne olursa olsun çizginden sapmadan doğruda kalmak.