Nostaljik Pazartesi / Komşu Komşu Huu Huu
Ocak 27, 2020Dün aklıma sevgili Mai'nin gözlerimin dolmasına neden olan yazılarından biri geldi. Gidip yeniden okuyayım dedim kendi kendime. Sonra, niye kendi bloğumda bahsetmiyorum ki ondan dedim. Buradan da komşulara misafirlik nostaljisi fikrim çıktı.
İlk konuk olduğum blog tabii ki Mai. Eğer hâlâ bu blog ile tanışmadıysanız gidip bakmalısınız. Son zamanlarda eskisi kadar yazmıyor, eski yazılarına dalıp yüreğinize dokunan gerçek öykülerini okumayı unutmayın sakın. Ben bu yazıyı ararken her gördüğüm yazıyı okumuş olabilirim yeniden :)
2014 Eylül'den bu yazı,
"Siz Hiç Öldünüz mü?
Hiç unutmam fena halde öldüydüm bi keresinde.
O zamanda kaldı insana kinim öfkem...hatta zamanla zaman anlamını yitirdi.En vazgeçilmezlerin denizlerin dalgasında bir köpük kadar değer taşıdığını öğrendim.Susmak, kelimelerin taşıyamadığı anlamlarla zengindi..bildim."
E hadi, ne duruyorsunuz, sizi oraya alalım da okuyun devamını.
9 Yorum
İç sıkıntımın içimden taşıp beni aştığı anda okudum, ağladım, üzüldüm, sevindim. Açıldım.
YanıtlaSilÇok teşekkürler Handan abla :)
üzülerek okudum, Allah herkesi korusun bu tür kazalardan
YanıtlaSilbir çok duygu haliyle okudum...
YanıtlaSilİnanamadım Mai'nin başına gelenlere. Çok etkileyici
YanıtlaSilÇenebaz
James Redfield Onuncu Kehanet adlı romanında "yolumuzun üstüne çıkan herkesin bize bir mesajı vardır.Yoksa başka bir yola saparlar ya da bizim bulunduğumuz yerden daha önce ya da daha sonra geçerler" der. Bu, bize bizi anlatmıyor mu?
YanıtlaSilHepsi, tüm acılar, sevinçler bunun içinde.
Dediğin kadar güzel yazıyormuş Handan.. Teşekkür ederim. Pek sevdim..
YanıtlaSilAğladım açıldım ohh iyi geldi
YanıtlaSilÖnce;
YanıtlaSilHandan'ım. Nereden geldi aklına o yazı bilmem. Andığın , andırdığın-anladığın,anlattığın için o koca yüreğine sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum.
Sonra;
Zaman ayırıp yazıyı okuyan tüm güzel insanlar; yaşadıklarımı paylaştığınız için sizlere de kucak dolusu sevglerimi yolluyorum.
İyi ki varsınız...
Kocaman öptüm seni :)
Sil