Filme adını veren Joel, Tierra del Fuego’da ıssız bir kasabaya taşınan Cecilia ile Diego’nun evlat edindikleri, dokuz yaşında bir çocuktur. Zorlu günler geçirmiştir, ağzından sadece “evet” ve “hayır” kelimeleri çıkmaktadır. Joel’in sadece okulda konuşup sorun çıkarmasıyla Cecilia ve Diego için işler daha da zorlaşır. Carlos Sorín, fedakârlığın sınırlarını karla kaplı, güvensizliğin ve ikiyüzlülüğün kol gezdiği bir kasabada geçen bu dokunaklı dramda keşfediyor.



Sanırım festivaldeki her türlü aile filmine bilet almışım. Ana kız, ana oğul, dayı yeğen, oğul baba, evlat edinilen çocuk, bugün gideceğim baba ve oğulları :)

Filme gelirsek. Evlat edinilen 9 yaşındaki Jose' nin hikâyesi. Ama daha çok Cecilia'nın hikâyesi. Cecilia rolündeki Victoria Almeida da hikâyenin hakkını çok güzel veriyor.

Hiç çocuğu olmamış insanların evine bir anda 9 yaşında, üstelik de sorunlu geçmişi olan bir çocuk geldiğinde yaşanabilecekleri çok güzel yansıtıyor film. Bir yandan sessiz bir çocuk, bir yandan ne derece doğru yaptığını bilemeyen , sevgi dolu ama endişeli , sessiz yapısına rağmen işlerin peşini bırakmadan , pes etmeyen anne. İşin içine okul girince,  diğer anne babaların tutumlarıyla arada kalan aile.

Okula giden çocuğun anne babası olmanın zorluğunu düşündüm bir kere daha. İnsanların bencilliklerini. Küçük kasabaların katılığını.

Konuyu okuduğumda Joel'in okulda sorun çıkarttığını düşünmüştüm. Oysa sadece geri olduğu bir ortamda diğer çocuklar arasında kendisine yer kazanmaya çalışan bir çocukmuş. Sorun çıkartan büyüklermiş.

Ve bütün bunların yanında çocuk evlât edinen güzel yürekli insanlara kocaman sarılasım geldi.

Güzel işlenmiş, güzel anlatılmış , güzel bir konuya parmak basmış bir filmdi  . Severek izledim.