Dün, işlerini halletmek için şehre inmesi gerektiğini öğrenince Can'a bana da pasta alırsın oradan artık dedim. Diyaloğumuz şu şekilde gelişti:

C- Niye pasta alıyorum ki durup dururken şimdi bayram değil seyran değil.
H- Yok mu bugünün bir özelliği?
C-Hımmmm... Senin doğum günün değil, benimki değil, çocukların değil, evlilik yıldönümü değil...
H-Tamam tamam Can, birşey mi olması lâzım, Allah Allah, pasta istedim belki. Meyvalısından. Çocuklara da çikolatalı dilimlerden alırsın.
C-(Kafası karışık bir halde hâlâ düşünüyor)Ne özelliği var bu günün?
H-Cancım, atla şu balkondan aşağı, bi gel sonra, belki hatırlarsın.
C-Çanakkale zaferi de değil.
...
Onbeş dakika sonra hâlâ düşünüyor. Ben gülüyorum haline. Bir ara bakıyorum benim geçen seneki ajandam elinde .

H-Ne karıştırıyorsun defterimi?
C- Ha, geçen sene arkadaşlarınla toplanmışsın, onun yıldönümünü mü kutluyoruz :D

Bir saat bu şekilde oturduktan sonra nihayet jeton düşüyor.

C- Haaaaaaaaaaaa!
H- Nihayet:)

Bu da nice zorluklarla ele geçirdiğim pasta :)

Gördüğünüz gibi yıllardan sonra artık saf saf bir tebrik beklemiyorum. Kendi işimi kendim hallediyorum :D Kadının kadından başka anlayanı yok arkadaşlar :D

Yukarıdaki güzellik de günün sürpriziydi.

Arkadaşla çarşıda gezerken kuru şeylerden (patlıcan falan işte) bakıyordu gelgelelim iptekilerin hepsini alması lâzımmış, kesmiyorlarmış. Öyle olunca yarısı da ben ödedim, birlikte aldık. Hiç öyle birşeyler pişirmişliğim de yoktur . Çarşının ortasında ipten çıkartıp sayacak halimiz yok ya sen eve götür sonra ben senden alırım derken aklıma geldi, daha da iyisi sen bunları bir güzel pişir de bana öyle ver diye ekledim :D

Çok akıllıyımdır.

Dün akşam Metehan okuldan dönerken elinde kocaman bir kap getirdi, sıcacık, mis gibi kokuyor :D Sürpriz yapmış arkadaşım bana :D

İnsan kadınlar gününden başka ne ister ki canım :D