Denizi çok sevmemin nedeni gözlerin mi acaba baba?  Seni her düşündüğümde içimi sıcacık yapan,  sevgi dolu gözlerin. Mavinin her tonunda dolaşıp içimize işleyip bizi sarıp sarmalayan.

Kimi dalgalı kimi sakin,  ama her daim yüreğimize uzanan mavi bakışların mı acaba beni denizin delisi yapan. 

Yanımızda olsaydın yetmiş dokuzuncu yaşını kutlayacaktık bugün. Dün bize "bana kaç yaşımda olduğumu sorun" diyecektin. Yetmiş sekizin tadını son bir kez çıkartmak için. Sana hediye seçme telaşına düşmüş olacaktım ,  bir de onun ne olduğunu anlayamayacağın şekilde paketlemeye çalışacaktım.

Ah babacığım, onun yerine yirmi iki sene önce,  yine bugün sana veda etmiş olmanın hüznü var içimde. Yirmi iki sene, dile kolay. Yirmi iki sene.  

Ama nasıl dipsiz bir derya ise sevgin, ben onca zamanı senin gözlerine bakıp sevildiğimi hissederek geçirdim. Onca zamanı senin akıllı kızın güzel kızın olduğumu bilerek, ne aklımdan ne güzelliğimden hiç şüphe etmeden geçirdim. Onca zamanı yanıbaşımdaymışsın da sarılmışsın sıkı sıkı gibi geçirdim.

Bugün senin doğumgünün. İyi ki doğmuşsun, iyi ki benim babam olmuşsun. Birlikte geçirdiğimiz yirmi dokuz sene tüm ömrüme yayılıp beni sarmaladı. Senin kızın olmaktan hep gurur duydum. Ünlü bir sanatçı olduğundan değil, harika bir baba, harika bir öğretmen, harika bir insan olduğun için.

Kaç kişinin kırılan şişeleri bile tamir edebilen, ona oyuncaklar yapan ,  bıkmadan  usanmadan anlatan, öğreten, seven, öpen, koklayan babası vardır ki. 

Seni çok seviyorum.