Dün sabah... 

Daha dün sabahın altı buçuğunda kalkıp bu fotoğrafları çekmiştim. Yedi buçukta hamakta sallanıyordum. Sekizde kendimi denize atmıştım.

Bugün yağmurlu bir sabaha uyandım. Çiçeklerim solmuşlar, onları suladım. Çamaşır makinası doldurdum. Çöplerimi pazar arabasına doldurup pazara giderken camları kumbaraya, kutuları geri dönüşüme attım.

Mangal yapılmasından bıkmış bünyem sebzelere saldırdı. Bir de lüfer gördüm, ağzım kulaklarımda.

İnsanın en büyük zenginliği harika bir tatilden döndüğünde özlediği bir evi olması sanırım.  Yapacak çoook işim var ama olsun. Hepsi bir bir biter.

Hepinize iyi pazarlar. Paylaşacağım çook şey var, tatilde Bilgiç bir hafta boyunca toplamda on beş dakika girdiği denizde telefonunu mayosunun cebinde unuttuğundan hep beni telefonuma el koyup internetimi de bitirdiğinden ancak şimdi gelebiliyorum buralara. 

Öptüm sizi.