Bu karda kıyamette sabah sabah dişçi yollarına düştüm. Dişçi yolları okul yollarımın aynısı olduğundan yine karmaşık hallere büründüm.

Boğaz aynı boğazdı, motorlar biraz değişmiş.

Barbaros Meydanı aynıydı otobüsler değişmiş.

Ben hem aynıydım hem değişmiş.

Valideçeşme aynıydı, gittiğimiz sandviç yapan büfe değişmiş.

Nişantaşı aynıydı makarnacı değişmiş.

Ben hem aynıydım hem değişmiş.

Otobüsün camından izlerken hem bildik hem yabancı sokakları, radyoda bir şarkı çalmaya başladı.

Hah dedim tam da ruh halime uygun birşey.

Careless Whisper..

Benim bildiğime benziyordu biraz ama bilmediğim kadar değişmiş.

Duraktan dişçinin muayenehanesine kadar kardan adam oldum.

Bugünün spesiyalitesi diş çekimi idi. Ağzımın yarısını hissedemeden geri dönüş yollarına düştüm.

Ağzımın yarısını hissedemeden yürümek birşey değildi de konuşmaya çalışmak pek komikti. Ama ben yıllardır görmediğim arkadaşımla buluşacaktım. Dönüş yolunda dilime egzersiz yaptırdım ki konuşabileyim onunla :)

Sonrası..

Hala Kızı ve ben...

Aradaki yollar, yıllar ve bir sürü şeye rağmen sohbet, kahkaha hiç değişmemiş.

Onu yolcu ederken gülümsedim.

Neyse ki en önemli şeyler değişmeden durabiliyor hâlâ :)