Hiç basılmamış karları görünce kıyamayıp baktım bir süre. Sonra Kürşad'ın camdan bakıp hep bizim karlarımıza basıyorlar diye üzülmesi geldi aklıma :)


Evin içinden dışarıya özlemle bakan çocukluğumuz yerine bastım karlara :) (Gerçi biz dışarı çekmazdık ama karlar leğen içinde bize gelirdi, evde uzun uzun oynardık:)


Bu kapı var ya, karşısında saatlerce şov yapmışlığım vardır :) Merdiven basamaklarında tam şimdi bulunduğum yerde durur aşağıdaki seyircilere şarkılar söylersin falan. Tabi seyirci meyirci yok. Seyreden tek kişi kapının camındaki aksine bakan kendim :)

Kapının soldaki iki küçük camından birisinin altında yama vardır. (Dikkatle bakağsan göğüğsün:) O da benim dizimle kırdığım kısım. Ben cama bakıp annemlere bunu nasıl söyleyeceğim derken dizime gözüm takılıp çığlığı basmıştım :) (Bir sene sonra aynı dizi aynı bahçenin bu sefer merdiveninden düşüp açtığımda babam "Kızım fermuar takalım istersen, her sene zahmet etme bu kadar" dediydi:)


Benim kar muhabbeti nostaljiye döndü anacım :)

Herkese günaydın.

Dışarı çıkmak zorunda kalmayıp sıcacık evlerinizde oturduğunuz bir güne açılsın sabahınız..

Yola çıkmak zorunda olanlar da jet gibi ulaşsınlar gidecekleri yere.

Ve Allah soğukta kalanlara yardım etsin.