Can dün yoktu, evde pelte pelte oturup ütü mü yapsaaam, yemek mii yoksa evi mi süpürsem modunda dururken Bilgiç bir arkadaşının gelip gelemeyeceğini sordu.

Bir gün önce de bir arkadaşı geldiydi ama benim geleceğinden haberim olmadığından  eve yürüyüşten leş gibi döndüğümde oğlanı görünce şok olduydum. 

Tatil dönüşü hem bütün enerjim çekilmiş olduğundan hem de sınavdı mezuniyetti evde duramadığımdan ev dandini olmuş uçmuş. 

Neyse Bilgiç'e buraları süpürüp odanı toparlarsan gelebilir dedim. Zaten odasını topladığı tek zaman bu zamanlar. Pandemide pasak ötesi olmasının sebebi de bu :D

Hemen odasını toparladı,  girişteki kısımları süpürdü. Eh o başlamışken arkayı da ben hallettim. Balkonu yıkadım falan. Sonra ev biraz toparlanmışken ben niye arkadaş çağırmıyorum ki dedim :)

Arkadaşım da bana hayır demedi :) Ona bir restorandan yemek sözüm vardı taaa geçen seneki doğumgününden. Ki bir hafta sonra pandemi başladıydı. Dedim seni oraya götüremem ama oradan alıp balkona getirebilirim.

Balkonda keyifli sohbetin ardından,  yolcu ederken karavanı da gösterdim.  Akyatan'daki kampa karavanla gitsek ne güzel olur hayalleri kurduk. (Şurada Metos'un yazmaya başlayıp bitirmediği kamp maceramız var:) 

Öyle iyi geldi ki bu buluşma ikimize de.

Çok güzel arkadaşlarım var benim, çok şükür.