Tıka basa yediğim bir günün ardından yarın umarım biraz dikkat ederim yediklerime. Tek beni idare edip  kilo almamı engelleyen 16 saat aç kalmam,  yoksa yine alıp başını gidecek kilolar. 

Ev sessiz. Can sabah altıya doğru kalkacağı için yatmaya gitti. Bilgiç ben yatsam da mutfağa girse diye bekliyor. Ben de pisliğime yatmıyorum. 

Bugün sabah kalkmadı diye Bilgiç'e, kendisine yine ayakkabı aldı diye Can'a, kolu daha iyileşmediği halde masaları sabahın dokuzunda balkona taşıdığı için anneme kızdım. Ne boşa harcanan bir enerji. Kimsenin ben kızdım diye değiştiği yok oysa ki. Yarın yine geç kalkacak, yine bişey satın alacak, yine yerinde duramayıp kendini  yoracak. 

Ayın muayyen günleri de yeni bitti, niye hâlâ bu kadar sinirliyim?  Niye biz kadınların psikolojisini bu kadar etkileyen bir fizyolojisi var?Menopoz böyle mi geçecek bende? 

Derin bir nefeeesss. 

Sonsuzluğun ortasında bir minicik noktasın, sen olmasan da hayat devam edecek. Çok da şeeetmemek lâzım bence. Neyse ne.

Şu kitabımı okuyayım ben. 

İyi geceler.