Beş aylıktın daha passaparola yarışmasının kızlarını dans ederken izlerken. Elimi önüne koyardım eğilip de bakardın. Müzik hep içinde oldu senin :-)


Afacandın. Sürekli keşif halindeydin. Bizimle ilgilenmezdin pek, o kadar çok dikkatini çeken şey vardı ki. Özgür ruh, dönüp bakmazdın bile geliyorlar mı diye, alıp başını giderdin:-)


Tek bir gülümsemeyle bizi tavlardın yine de :-)


Biberonla, emzikle işin olmadı pek. Daha bir yaşında sekiz dişin çıkmıştı, dişli olduğun oradan belliydi. Bir keresinde çay bardağıyla su vermiştim de çatır diye ısırdındı bardağı. Ha ha ha, ödüm koptuydu:-)


Ev misafirle dolu, yemek hazırlığındayız. Siz kapının önündeki parka gittiniz. Derken o koşuşturmanın arasında kapıdan içeri çimentoya bulanmış böyle bir tip gordi. Gülsem mi ağlasam mı:-) Nasıl rahatsız olduysan artık gıkını çıkartmadan duruyordun. Ki durmak pek yaptığın şeylerden değildi doğrusu:-)



Sen önden ben arkandan koşarak geçirdik uzun bir zamanımızı :-)


Becerikli ellerin hep bir şeyler yarattı. Minicikken bile sürpriz yumurtadan çıkan oyuncakları kendin yapmak isterdin. Hiçbir şey seni çok oyalamazken bile yapbozları muhakkak bitirirdin. Bulmacalar daha o zamandan ilgi alanındı.


Çok tatlıydın. Sana baktığımda ne yorgunluk kalıyordu ne bir şey:-)


Silindirlerin üzerine kulesini devam ettirecek kadar da yetenekliydin:-)


Bu kutu senin oyuncağındı ilk. Bebek şeyleri de neymiş:-)



Sen beni iki çocuk annesi yaptın. Size her baktığımda içime mutluluk doluyor ve şükrediyorum.


Benim küçük aristokrat oğluşum.


Çapkın gülüşlüm:-)

Şeytan tüylüm:-)


Aklında sürekli fikirler uçuşan, deli dolu, çılgın profesörüm:-)

Elleriyle harikalar yaratan yetenekli yengecim.

Anlatacak şeyleri hiç bitmeyen geveze maymunum:-)

Bilgisayar dâhim.

İyi ki doğdun.

İyi ki benim oğluşumsun.

Seni çok seviyorum.