Bir an dünyada hiç kuş kalmadığını düşündüm , yüreğim sıkıştı...

Sabah penceremde cıvıltılarını duyamadığımı.



Vapurda simit atamadığımı.






Balkon demirine kumruların konmadığını.




Parktaki güvercinlerin korkusuzca ayaklarımın altında dolaşmadığını.




Akşam gün batımında sürüler halinde uçmadıklarını.


Göçleriyle mevsim dönüşlerini haber vermediklerini.




Ben tam bu yazıyı yazarken karşımdaki ağacın en üst tepesine konmaya çalışan kuşun sevimliliği, kahvaltı yaparken elimizden ekmek kapanın tatlılığı, mutfak camının önünden bana bakanın çapkınlığı...




Ve onların büyüleyici uçuşlarının muhteşemliği.