Erken gidip önce birşeyler yiyip içtik. Oradan da sinemaya geçtik. Yerler numarasız olduğu için önce girip yer kaptık. Üç defa yer değiştirdik. Beyoğlu Sineması geçen sene kapalıydı, hüzünlenmiştim. İstanbul BŞB tarafından yeniden açılmış geöen senenin sonunda. Yalnız çok bozuk koltuk vardı. Bir de sıralar ikişerli basamaklanınca önünde seninle aynı hizada koltuk olan sırada görmek zor olabiliyor. Önümüzdeki hanfendi söylemese her sırayı öyle sanıp oturabilirdik orada. Normal filmlerde idare edilir de , festival filmlerinde filmin alt yazısı sinema perdesinin alt tarafındaki elektronik bir yerde yazıldığından aşağıda kalıyor. 

Gelelim filme.

Cottontail

Hüzünlü bir öyküydü. Ben sevdim. Bol bol ağladım. Öyle duygu sömürüsü yapan yapış yapış bir film değildi ha, zaten öyle filmlerde ben ağlayamıyorum :D

İksv sayfasından alayım konusunu.

Film çıkışında Ayşe ile konuştuk, baktık o da Beşiktaş'taymış, biz de oraya gidiyoruz, buluşup birlikte çay içtik. O dönmeden bir kere daha birbirimizi görmüş olduk böylece.

Evet bu hafta gerçekten kendi rekorumu kırdım. 

Pazartesi: Annemle alışveriş merkezi 

Salı: Ayşe ve Nuray geldiler. 

Çarşamba: Mahalleden arkadaşım Ayşe ile birlikte sinemaya gittik. 

Perşembe: Aynur ile sinemaya gittik. Dönüşte mahalleden arkadaşım Canan'ın bahçesinde çay keyfi yaptım. Eve geldiğimde de karşı komşumu çağırdım balkonda kahve keyfi yaptık.

Cuma: Annemle sinemaya gittik sonrasında Ayşe ile buluşup çayımızı içtik.

E daha ne olsun maşallah bana :)