Sabah uyku tutmayınca kalktım. Kendime bir kahve yapıp balkona çıktım. 

Yıllar önce bu evi kiralamamızın tek sebebi manzaraydı.Bir de apartmanın içindeki merdivenden aşağı sarkan sarmaşık.

Sonra mutfak dolaplarının içindeki bir sürü rafı keşfedince mutlu olmuştum. Banyonun dışarıya açılan camı vardı. İçeri temiz hava giriyordu. Yazın serin kışın sıcak oluyordu. Yazın içeri girmeyen güneş kışın odaya doluyordu. Klima çalıştırmadan battaniyelerle geçen yaz akşamları  yaşıyorduk. Martı, karga ve köpek sesi dışında ses yoktu.(Düğün bi de :/)  Perdelerimi kapatmak zorunda değildim. Ufukta küçük de olsa her gün başka büyüleyici deniz manzaram vardı. Marketi, eczanesi, kuaförü, spor salonu, balıkçısı kapısının önündeydi. Hastane yan tarafta. Şehrin göbeğinde. Anneme, kardeşime on dakika uzaklıkta. 

Hepsine veda etmek çok zor geliyor şu an. Öyle şanslıymışız ki burayı bulduğumuz için. Şimdi başka hiçbir yeri beğenmiyorum. 

Dün akşam itibariyle taşınacağımız evi bulduk. Buranın iki buçuk katı kira verip, bir buçuk katı bir eve geçiyoruz ama inanın benim dökülen evimin hiç bir cazibesini taşımıyor. 

Çok komik olan da şu ki olmazsa olmaz dediğim şeylerin hiçbiri olmadı :D :D 

Evde tek tuvalet var.

Allah aşkına kocaman banyoyu uzun bir tezgâh (Napcaksın o tezgâhı banyoda, mantı mı açacaksın?)  ve dolaplarla doldurup küçük tuvaleti çamaşır makinası dolabı haline getiren zihniyet nedir yaaa. Hayır tuvaleti kırdırıp açtıracağım ama makinayı nereye sokacağım onu bulamadım henüz.

Devasa bir mutfak var meselâ. İyi hoş da ben cidden mutfakta durmayı hiç sevmem,  daha yemek biter bitmez sofrayı toplamadan atarım kendimi dışarı :D Neyse belki oraya çamaşır makinası sığar.

Asıl en korkuncu yatak odasının oğlanların odasının arasında kalması. Bilmiyorum o ikisi borazan sesleri ile sabaha kadar arkadaşlarıyla konuşup bağrışıp dururken nasıl uyuyacağız?

E peki niye o evi seçtini Handan sorusuna ev vardı da ben mi seçmedim diye yanıt vermek istiyorum sayın seyirciler.

Bu sitede üç dört ev baktık. Biri olabilir diye düşünmüştük adam evi kiralamayı satmış. Diğer ikisi bir kaç sene içinde dönüşüme girecekmiş. Dün baktığımız sonuncusu altıncı katta olmasına rağmen manzarasız sevimsiz bir yerdeydi. Biz zaten üst katları sevmiyoruz, bari manzarası olaydı. 

Dışarıdan bir dört artı bir görmüştüm, dört gündür majesteleri emlakcı hanım bize dönecek, sekreterden öteye ulaşamadık. Bir diğerinin evdekiler uygun değilmiş. Ötekinin içindekiler korona olmuştu, iki aydır iyileştiklerine bizi arayacak emlakçısı. Manzarası enfes bir tane bulduk. Direk yeşilliğe bakıyor. Ama evin önünden cadde geçiyor, içeride durduğumuz on dakika boyunca daraldım sesten. Odalar küçücüktü. Üçüncü katta ve asansör yoktu.

Diğer seçenekler otopark olmamasından ya da  anneme uzak olmasından elenmişlerdi zaten. Eski evler dönüşüme girme modunda. Yeni yapılan içinde bağlasan durmayacağım evlerin 2+1 lerinin kirası 25.000 lira falan. Çok ciddiyim bağlasan durmam. 25.000 lira ne yaaa,çok özür dilerim ama  ohaaaa demek istiyorum arkadaşlar.

İşte böyle. Şidiye kadar oturduğum evlerin en lüks görünümlüsüne en hevessiz gitmekteyim :D Minik bir balkonum olacak. Camlı ama neyse ki şu akordiyon camlardan bir köşeye yığıp bırakırım ben onu. Pek bir manzarası yok gibi ama en azından önünde başka bir balkonla dip dibe değil.

Salonun tuhaf bir şekli var. L salon yani,  gayet normal de benim hiç oturmadığım bi tür :D Oğlanların odasını ayırınca elimde kalan divan ile onun uzantı kısmına okuma köşesi yapabilir miyim acaba düşüncesindeyim.

Koridoru geniş, Billy kitaplıkları oraya sıralayabilirim herhalde. Ev dolu olduğundan odaların büyüklüklerini de tam anlayamadım.

Bakalım, hep birlikte göreceğiz içinde yaşarken. 

Mutfak büyük ya, hiç mutfaktan çıkmayan Bilgiç'in odası orası mı olsa acep :D Hehehe. 

Yapacak çok iş var ama evin boşalması bir ayı bulacak. Onun için beklemedeyiz.

Bu arada Can'ın izni var on beş gün, kaçamak yapmak istiyoruz beynimizin biraz durulması gerek, ama tatil plânı yapmak bile zor geldi dün akşam.

İki gündür lego toplamakla uğraşıyorum. Bozulmuş olan legoları kutulara ayırıyorum. Meditasyon gibi oldu biraz. Bozulmamışları da streç filmle sarıp kutuya koymaya karar verdim. En azından parçaları bütün kalır. Ondan sonra da evimi toparlayıp taşınana keyif yapmayı plânlıyorum. 

Şuraya da not düşeyim, bir sonraki taşınmam tam gönlüme göre bir yere, kendi evime olsun :)