Demek, ben dinlenmeye değer bir şahsiyet değilim, dediklerimin bir önemi yok, baban asıl sözleri dinlenmesi gereken kişi demekle aynı şeydir.

Bu cümleden öyle nefret ederim ki. Hem annenin kendisini küçültmesi sebebiyle hem de akşamdan akşama çocuklarıyla iletişim kurabilecek babanın o saatlerde öcü babaya çevrilmesi sebebiyle.

Benim gibi 24 saat çocuklarınızla birlikteyseniz disiplini siz vermek zorundasınız. Akşam babayı beklemek kadar manasız bir şey olamaz. Yemek mi yemedi, akşam baba, yaramazlık mı yapıldı,  akşam baba. Eee akşama kadar karşılıklı pişpirik mi oynayacağız, ne olacak yani? 

Çocuklar kimin sözünü dinleyeceklerini çok iyi bilirler ve bunun anne ya da baba olmakla bir alâkası yoktur. 

Sözleriniz tutarlıysa

Yaptığı şeyin sonucuna katlanacağını biliyorsa

Ceza gibi değil de yemeği bitmediyse çok doymuş abur cubur yiyemez gibi, eğer çok gürültü yapıyorsa annenin başı ağrıyacağından onu iyi dinleyemez gibi ya da sürekli etrafı dağıttığında annenin toplamaktan onunla birlikte olmaya zamanı yetmeyecek gibi sonuçları biliyorsa

Dediğinizin kesinliğinden ve geri dönmeyeceğinizden haberdarsa (bakınız bir önceki yazı)

Sözleriniz dinlenecektir. Ay öyle miydi, neyse canım bu seferlik, hadi baban görmeden idare edelim gibi abuk subuk durumlara düşüyorsanız tabii ki akıllı bıdıkınız sınırlarını sonuna kadar zorlayacaktır, neden zorlamasın ki :D

Hem bırakın akşam babalarıyla eğlenceli şeyler yapsınlar, babaları hayatlarında korkutucu değil güzel bir figür olsun, annelerin çocuğun gönlünü alması kolaydır ama babalar hele ki her zaman yanlarında olmayınca gitgide uzaklaşıp gidebilirler. Ve her ne kadar yüzde sekseni çocuk büyütmede tam bir yeteneksiz olsa da ( :D)  çocukların o babalarıyla geçirecekleri saatlerde elde edecekleri şey inanılmazdır.

Bu arada küçük bir açıklama, çocuklarınızı yapamayacağınız cezalarla tehdit etmeyin.  

Tamam, ceza yok, ödül yok ideal durumlarını ben de biliyorum,   ama o dünya nerede onu bilmiyorum, dolayısıyla yukarıda saydığım şekilde sebep sonuç etkileşimleri asıl yapılması gereken olsa da arada bazı cezalar tabii ki uygulanıyor,  şimdi hiçbirimiz diğerini kandırmaya çalışmayalım :) 

Diyelim ki bir şekilde çileden çıktınız ve ceza vermeye karar verdiniz. "Bir hafta sana bilgisayar yok" demeyin meselâ,  özellikle küçük çocuklarda bir gün de yeterince uzun bir süre.  Yarım saat şu koltukta otur pek hayalperest olabilir, beş dakika şuraya oturup düşünmeni istiyorum gibi mantıklı, yapılabilir şeylerle gidin.  Çocuğunuza verdiğiniz cezanın sizi de etkileyeceğini, bir müddet sonra sıkılıp uygulamak istemeyeceğinizi, sinirle ağzınızdan çıktığı için had safhada abartabileceğinizi bilip tedbirinizi alın :)