Sabah dokuzda Can'ı kaldırmayı başardım ve yola çıktık. Bugünkü filmimiz Nişantaşı'ndaydı, yanına da bir kahvaltı hediye ettik kendimize :)

Filme gelirsek, doğrusu dünkü harika filmin ardından o kadar etkileyici gelmedi bana. Ne demek istemiş yönetmen anlamadım.

Suriyeli göçmenler Macaristan'a kaçak girmeye çalışırken yakalanıyorlar. Kahramanımız o sırada vuruluyor ve uçmaya başlıyor.


Silahsız göçmenlere ateş açıp nefsi müdafa diye göstermeye çalışan polislerden sarhoşken ameliyat ettiği çocuğun ölümüne sebep olan doktora, karışık koşuşturmalı bir filmdi. Çocuk neden uçuyordu, Jüpiter'in uydusu ile ne alakası vardı, metroda bomba patlatan kötü Suriyelinin derdi neydi bilmiyorum.

İçine bir çok şey katmaya çalışıp çorbaya dönmüş havası bir de kameranın dönüşleriyle mideyi alt üst edici bir hale sokulmuştu. Bence vertigo olanlar için sakıncalıdır ibaresi yer almalıydı. Ciddi ciddi gözümü kapatıp geçtiğim yerler oldu, dönmekten başım dönecekti aksi halde.

Filmde bir kaç sevdiğim söz vardı ama not alamadım. Sadece  "Biz insanlar başımızı kaldırıp yukarı bakmayı unuttuk, yatay hayatlarımızda yaşıyoruz"  u hatırlıyorum.

Benim tarzım değildi ama kötüydü izlemeyin de diyemeyeceğim. Yalnız vertigolar, aşırı dönüşlü sahnelerden rahatsız olanlar uzak dursun :)

Son olarak şurada fragmanı var, merak edenler bakabilirler.